ایران

بنام خداوند ایران زمین
نگهبانِ آیین و آداب و دین

بلند است آوازهٔ میهنم
عجین گشته نامش ، به جان و تنم

میانِ دو دریا ، چنین استوار
نگینی بر انگشترِ روزگار

اگر خصم ، عزمِ هجوم آورد
و در بزمِ ما ، جغد شوم آورد

بر ایشان بتازیم ، همچون عقاب
که آشفته گردند هنگام خواب

وطن ، سرزمین ، خاک ، میهن ، خدا
نگردند ، تا زنده هستم ، جدا

بماند وطن ، باصلابت ، چو شیر
به لطفِ جوانان و مردان پیر

سرافراز و آباد و آزاد و شاد
چو ایران نباشد ، تنِ من مباد

که این سرزمین ، سرزمین من است
چو روحی که احیاگرِ این تن است

همه جمله خوانیم بانگ و سرود
به ایران و ایران و ایران درود

شاهین شاهنده سوها