تاوان سکوت

تاوان سکوت تو را من دادم
تاوانی که فقط
امیدی در سیاهی بود
تاوان سکوت تو را
ما دادیم
وقتیکه فقط
شکوفه ی ؛
درختی از فصل بیداری بود
تاوان تمام دروان تاوان را
پاسخی دادم ب تنهایی
وقتیکه تو در خواب بودی
تاوانی پس دادیم
که همه در خواب ماندند
این‌گونه نیست در کالبد تو
مرگی نهفته باشد
یا گرگینه ای خفته باشد
تفاوت از بی تفاوتی ها
همسو شده باشد
همه ی تاوان بی عزت نفسی را
باهم،
پس خواهیم داد
وقتی‌در خواب ابدی
خوش میخوابیم
در خوابیم و با یک چشم بیدار
همواره میگوییم هستیم ؛ مار.