آخرین یار زلنسکی

طی چند هفته گذشته اخبار زیادی درباره اختلافات زلنسکی با فرمانده کل نیروهای مسلح اوکراین مطرح بود.

عمده این اختلافات بر سر شکست های مفتضحانه نیروهای اوکراینی در ضد حمله خود بر علیه روسیه علیرغم حمایت های تسلیحاتی بی سابقه ناتو و غرب از آنها بود.

زلنسکی ارتش اوکراین را به کم کاری و فساد متهم می کرد و زالوژنی سیاستمداران را به کم کاری و فساد.

نقطه مشترک فیما بین هر دو رفیق دیرینه این بود که هر دو روی بحث فساد و کم کاری اشتراک داشتند.

طبق برخی تحقیقات میدانی رسانه های غربی بخش اعظم کمک هایی که غرب برای اوکراین ارسال می کند توسط مافیای حاکم بر اوکراین به سرقت می رود.

در این فساد نه فقط مافیای حاکم بر اوکراین دخیل می باشد بلکه برخی سیاستمداران ارشد غربی و نظامیان ارشد عضو ناتو هم دخیل می باشند.

اگر هم تسلیحات ویا لژستیک باشد که طبق همین بررسی ها بیش از هشتاد درصد آن سر از بازارهای سیاه در می آورد.

اینها حتی به جوراب سربازان که توسط کشورهای غربی ارسال می شود هم رحم نمی کنند و جوراب هایی که برای محافظت از نیروها در سرمای زمستان ارسال می شود هم به فروش می رود.

وقتی هم آمریکایی ها و یا غربی ها به دنبال رد کمک ها می روند اوکراینی ها ادعا می کنند که درون مخازنی بوده که روسیه بمباران و نابود کرده و همه اش سوخته.

به قول معروف بعدش پیدا کنید پرتغال فروش را.

البته با توجه به کمک های بی حد و حصری که کشورهای غربی برای اوکراین ارسال می کردند سرپوش گذاشتن روی این اختلاس ها بسیار راحت بود و عموما هم نیروهای اوکراینی حتی اگر به 10 درصد کمک ها دسترسی پیدا می کردند بسیار خوشحال بودند.

بدیهی بود که دعوا سر سهم خواهی از باقیمانده کمک ها شدت یابد.

مضاف بر همه اینها یک مساله اصلی که امروزه در اوکراین مطرح می باشد بحث انتخابات است.

آمار و ارقام غیر رسمی نشان می دهد در صورتی که انتخاباتی جدید در اوکراین برگزار شود زلنسکی و یارانش هیچ شانسی برای کسب رای مردم اوکراین ندارند و مردم این کشور قطعا به کاندیداهای مخالف زلنسکی و یارانش و موافق صلح و مذاکرات دیپلماتیک با روسیه رای خواهند داد.

با توجه به این شرایط و به بهانه وجود شرایط جنگی زلنسکی تلاش دارد از برگزاری انتخابات چه پارلمانی چه ریاست جمهوری فرار کند و با تمدید غیر قانونی حکومت خود حاکمیت بر اوکراین را ادامه دهد.

همه آمار و ارقام نشان می دهد که زلنسکی چه در داخل اوکراین چه در خارج اوکراین محبوبیت خود را به شدت از دست داده.

در چنین شرایطی برخی کشورهای غربی مثل انگلیس به دنبال آن بودند که زلنسکی را کنار بگذارند و فرد دیگری را جایگزین کنند.

طبق اخبار منتشر شده ظاهرا سازمان اطلاعات اوکراین در دفتر والری زالوژنی دستگاه های شنود کارگذاشته بود وطی یکی از این شنودها مذاکراتی میان فرمانده کل نیروهای مسلح اوکراین و سفیر انگلیس در کی یف را ضبط کرده که در آن بحث جایگزینی زلنسکی با زالوژنی مطرح شده و سفیر انگلیس اظهار می دارد طبق گزارش های واصله زلنسکی به شدت درون اوکراین مورد نفرت مردم است اما زالوژنی هنوز محبوبیت دارد و به نظر انگلیس بهتر است زلنسکی کنار برود و زالوژنی جای او را بگیرد و نظر زالوژنی را در این باره جویا می شود که ظاهرا فرمانده کل نیروهای مسلح اوکراین هم به او پاسخ مثبت می دهد.

اما با توجه به محبوبیت زالوژنی در مقایسه با زلنسکی در میان نیروهای مسلح برکناری زالوژنی بدون رضایت وی بسیار کار دشواری به حساب می آمد و به همین دلیل زلنسکی چندین پست وزارتی (سیاستی) به زالوژنی پیشنهاد داد که ظاهرا زالوژنی همه آنها را رد کرده و در نهایت به سمت سفارت در لندن بسنده کرده تا کنار یارانش در لندن باشد و در صورتی که تصمیم قطعی توسط غربی ها برای کنار گذاشتن زلنسکی گرفته شود همان جا بتواند لابی های لازم را انجام دهد و جانشین زلنسکی شود.

آنچه در این ماجرا مسلم است این می باشد که مردم بی چاره اوکراین در تصمیم گیری در باره کشور خود و حاکمان خود هیچ کاره هستند.