معماری استراتژیک اروپا که آمریکا آن را نابود کرده است

بر عکس کشورهای اروپایی که در جنگ نابود شده بودند آمریکایی ها به شدت از این جنگ استفاده کرده بودند و ثروت های اروپایی ها همه به آمریکا منتقل شده بود و به یکباره ایالات متحده با قدرت اقتصادی بسیار عظیم ظهور کرد.

مهم ترین این خواسته ها این بود که اروپایی ها مستعمره های خود را ترک کنند و به آنها استقلال دهند و همچنین اروپایی ها دیگر به دنبال ایجاد قدرت نظامی نباشند تا غره نشوند و دوباره وارد جنگ جدید شوند.

اهمیت این موضوع هم زمانی بروز کرد که ایالات متحده از پایبندی به تعهد خود در معاهده برتون وودز سر باز زد و کشورهای اروپایی که طلاهای خود را در آمریکا نگه می داشتند خواستار تحویل گرفتن طلاها شدند و کار به جایی رسید که ایالات متحده حتی فرانسه و انگلیس را تهدید به حمله نظامی در صورت اصرار بر تحویل گرفتن طلاهای خود نمود و اینها چون قدرت نظامی مناسب برای مقابله با آمریکا نداشتند مجبور شدند ثروت های خود که در آمریکا هست را فراموش کنند و عملا آمریکایی ها بخش اعظم طلاهای کشورهای اروپایی که در دوران جنگ جهانی دوم به امانت به آمریکا سپرده شده بود را بالا کشیدند.

البته با توجه به تهدیدات مکرر آمریکا نسبت به شوروی و کشورهای بلوک شرق بدیهی بود که اینها هم به سمت ایجاد یک ائتلاف برای تامین امنیت خود بروند و اینها هم پیمان ورشو را ایجاد کردند.

پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی پیمان ورشو هم منحل گردید وشرایطی پیش آمد که یک استراتژی جدید برای تامین امنیت اروپا ایجاد شود که بر اساس آن همه تسلیحات هسته ای منهدم گردد و تعاملات فیما بین جایگزین تقابل فیما بین گردد.

اما آنچه مسلم بود این بود که آمریکایی ها به هیچ وجه خواهان استراتژی جدید که یک معماری جدید برای تامین امنیت اروپا را ایجاد می کرد نبودند ونیستند و آنچه منافع آمریکا را تامین میکند این می باشد که اروپا همیشه نا امن باشد و امنیت اش گرو ایالات متحده باشد.