نوع لباس پوشیدن ستاره‌های سینمای ایران در ایونت‌ها

نوع لباس پوشیدن ستاره‌های سینمای ایران در ایونت‌ها و فرش قرمزها و همین‌طور ژست گرفتن‌ها جلوی دوربین‌های عکاسان در فضای مجازی می‌تواند نشانه تلقی آنها از حرفه خود باشد و همین‌طور نمونه‌ای از دریافت‌های اشتباه در مورد انتظارات رسانه‌ای که گاه حسرت‌ها و افسوس‌هایی برای بیننده و ناظر بیرونی به همراه دارد.

برداشت‌های غلط از کارکرد سوشال مدیا و همین طور دستپاچگی در مقابل جشنواره‌های خارجی و فرش قرمزها گاه به خودکشی‌های بازیگران مشهور کشورمان در حوزه لباس بدل می‌شود. نمونه‌‌های آن بسیار هستند.

مثل کت و شلوار صورتی ترانه علیدوستی و لباس ماهی‌وار فرشته حسینی در جشنواره کن و یا لباس و سبک اشتباهی که لیلا حاتمی برای حضور در مراسم اسکار فیلم جدایی نادر از سیمین انتخاب کرد و هم خودش و هم دیگر اعضای گروه را معذب ساخته بود.

این در حالی است که خانم حاتمی به جز آن نمونه خاص، ‌همیشه نشانه‌ای از خوش لباسی موقرانه در جشنواره‌های خارجی و داخلی بوده‌اند به‌خصوص در اوت فیت‌های مشکی و با شال روسری سنتی زنان ایرانی فوق‌العاده خوب و متین ظاهر شده‌اند.

هدیه تهرانی هم در یک حضور خارجی خود در جشنواره سن سباستین به خاطر فیلم نیوه مانگ، ‌دچار سردرگمی در پوشش خود شده بود و سبکی را انتخاب کرده بود که هرچند نشانه‌ای از لباس مردم کرد را در خود داشت و با مضمون فیلم هماهنگ بود اما امتیازی برای هدیه تهرانی در این جشنواره محسوب نمی‌شد.

تهرانی به جز آن جشنواره خاص عموما به شکلی بی‌پیرایه و ساده در مجامع ظاهر می‌شود و حتی در این ساده‌پوشی گاه افراط هم می‌کند! پریناز ایزدیار از بازیگرانی است که در حضورهای خارجی خود سعی می‌کند به دقت پوشش خود را انتخاب کند.

از او یک حضور عالی در جشنواره برلین به خاطر فیلم خوک در ذهن داریم که با استفاده از شال روسری معروف زنان ایرانی موقر و شیک ظاهر شده بود اما در چند حضور بین‌المللی دیگر در دام طراحان لباسی افتاده بود که نوعی سربند عمامه شکل را برای بازیگران ایرانی تجویز می‌کنند که هیچ نسبتی با لباس زنان کشورمان ندارد.

سحر دولتشاهی در حضورش در کن و مهتاب کرامتی در حضورش در یک ایونت بین‌المللی در ایتالیا با همین سربندهای عمامه شکل حاضر شدند که بیشتر مناسب کشورهای عربی شمال آفریقاست. برگردیم به خانم ایزدیار که در چند سال گذشته به عنوان پرطرفدارترین بازیگر سینمای ایران وسواس خاصی روی اوت فیت‌های متنوع و معمولا موقر و فاخر در پیش گرفته و مشخص است که با یک یا دو طراح لباس ثابت در حال مشاوره و تعامل است.

یکی از حسرت برانگیزترین مورد لباس‌های آزاده صمدی است. بازیگر پراستعداد ایرانی که در ایونت‌های داخلی همیشه به شکل ماکسیمال ظاهر می‌شود. نوعی لباس پوشیدن پرزرق و برق و پر از تکه پارچه‌ها و بندهایی که مدام از هر طرف بیرون زده‌اند.

در نقطه مقابل طناز طباطبایی است که با فیزیک مشابه آزاده صمدی، ‌به شکلی ساده و هماهنگ و شیک در جشنواره‌ها ظاهر می‌شود و از کاراکتر خود در ذهن بیننده، یک شخصیت حرفه‌ای و متعهد می‌آفریند که دربند قوانین و قواعد لباس پوشیدن تجملی نیست. آن هم بی‌آنکه از جلوه ستاره‌وار خود بکاهد.

هانیه توسلی هم به شکلی مشابه از تیپ‌های اسپرت در محافل و ایونت‌ها استفاده می‌کند که این بار باید از زاویه‌ای دیگر به ایشان سفارش کرد که این‌قدر هم اسپرت و بی‌پیرایه لازم نیست و شاید کمی دقت در برخی آکسسواری‌ها و هارمونی‌ها نتایج بهتری دربرداشته باشند.