آخرین نفس

من خرابم ز دوری تو بهار م ز پیش
درشب گم گشته جان دادم ز پیش

عمق جانم تورا آزادانه فریاد زد بجان
زیر اشک چشمان تو بی پنهانم ز پیش

در بهارین ترینم دارم صدها با تو آرزو
گر تک تنها شدم بی تو نگرانم ز پیش

با آخرین نفس ها آورده ام از تو نشان
در دریای غم شب هم رنگ سرابم ز پیش

یک نظر کن بامدد با نمک کاری بکن
تا از لب لعل تو صد مِی به لیسم ز پیش

بی اشاره پلک زنی دم بدم جان می دم بهار
لب به لب خیس می زنم کیف فیسم ز پیش

دارم شوری پُر ز احساس از پی پیشنه ات
تا ابد خاک ات به بوسم ماندگارم ز پیش

منوچهر فتیان پور (راد)