زمان مرگ

آندم که ز من روی بتابی،
آن لحظه‌ مرا بسان مرگ است

افتادن شبنمی به آتش،
با سیلی غم، ز روی برگ است

یخ می‌زند اشک من به مژگان
باران نه، چو بارش تگرگ است

بی جان و رمق در آن بیابان
این پیکر من بسان جرگ است

با تابش سوزناک خورشید
آن لحظه دگر زمان مرگ است