نیند آدم

دیـده ای آن آدمـای یـاوه گـو
نقش روباه انددرمرام وگفتگو

روزگاری شکل روبـه ظاهــرند
کل عالم بهرخــود راحاصلنـد

نفع خودهرلحظه وهرجا بـرند
چون کلاغی برنجاست هاپرند

وای زیـن آدم پــوست کلفت
به روی خودنیاردآنچه اوگفت

به روزی روزگاری طعنه می بست
خـودی وناخـودی تـردکردسخت

به یکبـاره ورق برگشت ودانست
که نفع خوددرآن حالت بدانست

غـریبم با چنین افـــراد ناکس
نیندآدم بـوند کفتـار وکـرکس