آثار دلتنگی

دوباره آسمان رنگی دگر دارد
دوباره بوی سبزه در بغل دارد
هوا عطرِ گلی خوشبو
پر از احساسِ آزادی
تنِ دشت و مسیرِ کوه
از الوانِ خدادادی
اگر این زندگی تنها
فقط فصل بهاری داشت
چه زیبا می‌شد این دنیا
و دنیا اعتباری داشت
به تن کردم من آن پیراهنِ آبیِ دریا را
که زیباتر ببینم با تو دنیا را
در امروزم به پا کردی صفا و شور و غوغا را
بیا بنشین کنارِ من مخور اندوهِ فردا را
دوباره سالِ نو آمد
دوباره زندگی باید
غبار از آینه برگیر
درِ میخانه‌ را وا کن
پُرم از حسِ زیبایی
تماشا کن تماشا کن
اگر عید آمده از راه
قسم به جذبه‌های ماه
نسیم عطرِ موی توست
که پیچیده در این درگاه
و دارد مژده‌ی سالی نکو در پیش
من و این پنجره با هم
پر از فریادِ شورانگیز
پُر از موسیقیِ باران
که می‌آید بهاری نو
و سالی نو، نوایی نو
ولی در گوشه‌ی قلبم
صدای حزنِ تنهایی‌ست
و تصویرِ عزیزی که تماشایی‌ست
به دلتنگی قسم، دلتنگِ دلتنگم
و خوابِ کوچه‌های شب
پُر از رویای لیلایی‌ست
که در این قرن گُم کردم
اگر پیدا شود اکنون
جنون‌آمیز صد رنگ است
که در این هله‌ی نوروز،
سه عید آثارِ دلتنگی برایش هدیه آوردم

مریم جلالوند