فصل غزل zwnj;خوانی

یاران بشارت بر شما ، آمد بهار جان‌فزا
عطر بنفشه شد رها ، آکنده گشته در فضا

پایانِ عمرِ دی شده، فصلِ زمستان طی شده
صد لاله پُر از میِ شده، بر کش کنون جامِ رجا

گلهای الوان را نگر، رودِ خروشان را نگر
پروازِ مرغان را نگر، در آبی بی انتها

فصلِ غزل‌خوانی شده، هنگام مهمانی شده
صحرا چراغانی شده، از لاله ها و یاس ها

گُلشن پر از احساس شد، مملو زِ عطر یاس شد
گُل، غرقه در الماس شد، از قطره های ژاله ها

رنگین کمان پل میزند، صد نغمه بلبل میزند
بر ذلفِ سنبل میزند، شانه کنون بادِ صبا

بلبل زِ دیدارسمن، ازجلوه ی دشت و دَمن
گفتا زِ حیرت این سخن، الله و اکبر، مرحبا

اینک به گوشِ هر گُلی، هر لاله و هر سنبلی
خوانَد چنین هر بلبلی، آمد بهارِ دلگشا

در مخملِ سبز زمین، عشق و تجّلی را ببین
برحق بگو صدآفرین، ای مدعی ، بی ادعا

گل، غرقِ شبنم گشته است، دل خالی از غم گشته است
پایانِ ماتم گشته است، مسرور باش ای آشنا

بنشین کنار پیچکی، برگیر تار و تنبکی
کین فیض باشد اندکی، بهرِ من و بهرِ شما

صحرا دل انگیز آمده، پیمانه لبریز آمده
محبوبِ پرویز آمده، این فصلِ پُرخیر و صفا