استراتژی موفق کرملین در برقراری ارتباط با کشورهای جنوبی جهان

به گزارش اسپوتنیک، در مستندی به نام نفت که چند روز پیش از سوی رسانه‌های روسیه منتشر شده بود ناریشکین مدعی شد که دیگر دوره هژمونی ایالات‌متحده به پایان رسیده است و این کشور دیگر توانایی اعمال نفوذ بر مقدار عرضه و قیمت‌گذاری نفت در بازارهای بین‌المللی از طریق اثرگذاری بر کشورهای تولید کننده نفت در خاورمیانه را ندارد. وی در این مستند بیان می‌کند آمریکا دیگر نمی‌تواند کشورهای خاورمیانه را مجبور کند که در راستای منافع ایالات‌متحده در زمینه تولید و عرضه نفت حرکت کنند.

مهدی سیف تبریزی، پژوهشگر مسائل روسیه و اوراسیا در گفتگو با اسپوتنیک گفت، ناریشکین دلیل این عدم توانایی را حرکت کشورها به سوی جهان چند قطبی دانسته و وجوه تبلور این جهان چند قطبی را در اتحاد‌های مانند بریکس، شانگ‌های و اوپک‌پلاس می‌بیند.

سیف تبریزی در ادامه گفت، پس از آغاز عملیات ویژه روسیه در اوکراین و اعمال تحریم‌های بی‌سابقه آمریکا و متحدین غربی بر ساختارهای صادرات نفت‌و‌گاز این کشور که منجر به حذف نفت روسیه از بازارهای جهانی و شوک افزایش قیمت نفت در بازارهای بین‌المللی شد. ایالات‌متحده به‌منظور مدیریت میزان عرضه و قیمت با شرکای خاورمیانه‌ای خود به امید افزایش تولید و پایین نگه داشتن قیمت جهانی نفت وارد مذاکره شد که در کمال ناباوری کاخ سفید، اینبار سعودی‌ها و حکام امارات نه تنها با درخواست ایالات‌متحده مخالفت کرده و بلکه با تنظیم سیاست‌های نفتی خود با روسیه در قالب اوپک و اوپک‌پلاس در طول مدت نبرد روسیه و اوکراین به صورت پلکانی میزان تولید نفت را کاهش داده تا قیمت‌ نفت در بازارهای جهانی ثابت بماند و اقتصاد روسیه از شکست زیر بار تحریم‌های غرب به سلامت عبور کند. بدین شکل دولت‌ها به خصوص جنوب جهانی با درک تغییر نظامات بین‌الملل از تک قطبی به جهان چند قطبی فرصت بازیگری و کسب منافع بیشتری را در فضای بین‌الملل برای خود محیا دیدند.

در این دوران ایالات متحده به سراغ یکی از دشمنان دیرینه خود یعنی ونزوئلا هم رفت تا با وعده لغو برخی تحریم‌ها بتواند دولت مادورو را با اهداف خود همراه کند که این کشور هم با فهم ورود نظام بین‌الملل به جهان چند قطبی در طرف دیگاه شرقی با محوریت چین، روسیه، ایران، هند و.... ایستاد.

سیف تبریزی در پایان افزود، رابطه‌ای که روسیه توانسته بر مبنای جهان چند قطبی با کشورهای خاورمیانه مانند عربستان، امارات و قطر ایجاد کنند براساس تامین برابر منافع برای طرفین بوده است. از همین‌روی این کشورها دیگر حیات سیاسی خود را در ذیل ایالات‌متحده ترسیم نمی‌کنند. بلکه دیگر برای خود قدرت بازیگری و تاثیرگذاری در ساختارهای بین‌المللی قائل هستند و این امر به آن‌‌ها اجازه می‌دهد تا از ذیل نام "گاو شیرده" خارج شوند و خود را یک بازیگر بین‌المللی برابر با دیگران ببینند.

همین دیدگاه باعث شده است تا اتحادهای مانند بریکس و شانگ‌های در بعد بین‌الملل و اتحادیه اقتصادی اوراسیا در بعد منطقه‌ای با گسترش هر روزه مواجه باشد. گسترش این اتحادها و تغییر روابط میان دولت‌ها به‌عنوان بازیگران فضای بین‌الملل هرچه بیشتر بر افول هژمونی غرب به سرکردگی ایالات‌متحده می‌افزاید و این همان نقطه‌ ایست که غرب جمعی را وادار به تقابل با روسیه، چین و ایران در جهت شکست این شبکه کرده است.