ضیافت

رمضان رفت و هوای خوش دل با خود برد
حسرت روزه و افطار به هر سینه سپرد
عید فطر امد و دل گشته ملول از قدمش
شوق میهمانی حق سینه مومن بفشرد
چه خوش احوال شب قدر و عروج نبوی
خرم انکس به دلش نفس خطا کار بمرد
شده ازاد ز ابلیس در این ماه عزیز
انکه با خالق خود دست رفاقت بفشرد
رو سیه گشت و پریشان و خطاکار و زبون
انکه بر او رمضان رفت و جنان بهره نبُرد
گشته پایان ضیافت به سر خان کریم
گرچه یک عمر نکوئی همه نوشید و بخورد
عباس نکوئی 21. 1 .1403