سیگار 2

سیگار شاکی بود سوزاندی سرش را
با کامِ اول دود کردی پیکرش را

میگفت باید من دهم تاوان آنرا
تکرارِ تصویرِ نگاهِ آخرش را

تقصیر دارد همقطارِ بی وفایش
همواره او گریان کند چشمِ ترش را

از آتشِ معشوقه اش دودِ هوا شد
سوزانَد اول شعله ای دور وبَرش را

خاکسترِ آلام خود را میتکاند
از کوه، باقی مانده ی خاکسترش را

دیدی دلیل مرگ عاشق دلبرش بود
وقتی که او پرتاب کرد انگشترش را

در ختمِ دلبر هم کسی سیگار میداد
چوبِ خدا نامید نامِ دیگرش را

یک چیستان حل شد جوابش را نوشتم
سیگار شاکی بود سوزاندی سرش را


میثم علی یزدی