تاکی شودافسارعشق

درزدم برخانه اش اما درش راوانکرد
رحمی براین عاشق دیوانه درسرمانکرد
هرچه گفتم یک نظر برمانظرکن بی وفا
با نگاه ازپنجره، حتی کمی نجوانکرد
گفتمش آخی پشیمان میشوی ، من میردم
باتمسخرخنده ای، اوگفته ام حاشانکرد
این دلِ محزون دگرتاکی شودافسارعشق
عاشقی دلخست تره ازحال من اغوانکر
گفتمش دانی تورمز عاشقی ، دیوانگیست
بانگاهش لحظه ای چشمک زدو معنا نکرد
گرچه میداندچه زخمی برتنِ زارم زده
لعنتی مرهم براین مجنون دلِ رسوانکرد

کاش میشدزندانی کرداحساست
کنج پستوی دل
مثل معتادکوچه پس کوچه ها
وترک کرددرداعتیادعشق
که چون زخم چرکینی
درون منقل قلبت ، جاخوش کرده
وشراره هایش میسوزاندتنت
تاهمچون دودسیگار
بیرون کنی آهی غلیظ ازسینه ی دردمندت
اما چه سود ، کهنه گشته عاشقی
عمق سلولهای ذهنت
وتوهمچنان غرق
دردوستت دارم های خیالی
s@rv