تاریکی ِ تنم

گلایه پشت گلایه
که آسمان یعنی چه
که بهار یعنی چه
و زمستان نیز
چنان که تابستان و پاییز یعنی چه

گلایه پشت گلایه
که این همه دزدیدی
خودت را از من

گلایه از این همه صبح
که من در انتظار تماشای تو بودم
اما تو نیامدی

و من در این خیال غوطه ور
که گلایهء تو
فقط حجم فاصله را تصویر می کند