پدر

آه من همیشه باقی است
به همان شکل
به همان سادگی درد
به همان نبودن نام پدر
تو کجایی؟
که دهی دل به دل
سپیده ی مهر
و بخندی به غمم
که بگویم
این همان واژه‌ی خوش نام
پدر است
که مرا می فهمد بی واژه
شده ام گم
مثل آهو
وسط جنگل شیران دغل
آه که چقدر تنهایم
من دلم تنگ شده جان پدر
به هواداری تو محتاجم


پ.ن
دوم اردیبهشت سالهاست که ندارمت پدر
روحت شاد ویادعزیزت ماندگار