پۊشته

1. می درؤین سینأۊ ره
2. کۊله کۊله ألؤ بگیت
3. بندامی جی أۊ کشئن
4. انزلی پۊشته دبۊنه
5. نویلأ نه أۊ کۊل بزأ نبؤن
6. دریا گۊشیٚ گۊش لاکی اتۊمه.
7. سؤ بدأ تیجأ گۊده
8. دآز نؤ سر بمانست
9. دامان بۊله کِرش کشئن
10. بیرۊن أزا کربۊنه
11. نویلأ خالی فتاشته بؤن
12. نئۊپان تلاشکه دآز دۊمه.
13. چۊشم چِلک ٚشۊره
14. می گب تی سر بگیت؟
15. سرکال بگۊده جوۊنی دئن
16. بخت دِ ناتوانه
17. نویلأ بفرَتی دأیسن گب کئن
18. نانجه غایم کشه همته آدمه.

9 فروردین 1403 انزلی سروده : بابک رضایی آسیابر

برگردان از گیلکی(دیلمی) به پارسی

ساحل
1. برای درون خودم شنا کردن
2. موج موج آتش گرفت
3. تطهیر از بدنامی خود
4. حتا در ساحل انزلی بودن
5. وگرنه نه با موج زدن آب هم نمی شود
6. پولک گوش ماهی و صدف دریایی (بمب)اتم است.
7. با سنگ سوهان داده و تیز شده
8. بر سر جوی آب داس هیزم شکنی جا ماند
9. نهال جنگل را بر زمین کشیدن است
10. واقعاً بیرون کربن است(کربن:عنصر تشکیل دهنده هستی)
11. وگرنه روزگار تهی از هرس شدن است
12. دسته داس هیزم شکنی از خُرده چوب ها درخت ازگیل است.
13. کار چشم ناقص انجام شده
14. سخن من برای تو مفهوم است؟
15. زیبایی سر ریز شده را دیدن است
16. دیگر از ناتوانی اقبال است
17. وگرنه سخن چند لحظه پیش چه زمانی را رسوا کرده است
18. همه ی آدمها در آغوش محکم حسرت و آرزو هستند.

9 فروردین 1403 انزلی سروده : بابک رضایی آسیابر