گناه عشق

رُخِ چون قرصِ ماه تو، که پوشیدن نمی خواهد
تنِ همچون حریر تو ،که پیراهن نمی خواهد

صدایت حالتی از بارش باران و دلتنگی
بگو بُغضی چنین سنگین، باریدن نمی خواهد؟

دو چشم وحشیِ عابد فریب تو ،خدایی کرد
به غیر از این دِگر چیزی ، پرستیدن نمی خواهد

شب دربَند و آن خلوت ،میان کوچه باغی دور
اگر باشی کنار من، که ترسیدن نمی خواهد

هنوزم دوستت دارم؟ ،هنوزم من گرفتارم؟
جوابی را که معلوم است ، پرسیدن نمی خواهد

تمام اعترافاتم ،همان اَظهر من الشمس است؟
چنین حاضر جوابی ها،بوسیدن نمی خواهد؟

بیا هم کیش و هم آیین من باش و نترس از عشق
در این مکتب گناهِ عشق، بخشیدن نمی خواهد


زهرا سادات