صنم

می دویدم...
هرکسی دنبال یار خویش بود

من به دنبالش، صنم از پیش (جلو) بود

درپی اش دامن کشان من بی نشان

پای لرزان نق زنان از ریش (زخم) بود

نای رفتن از کفم در رفته بود

ناله و فریاد من چون بیش(بیشتر) بود

خیز خیزان دامنش آویختم

کج نگاهش گرگ رابرمیش بود

گفتمش دستی خدا رادمزن

من فتاده مات وبازی کیش بود

هرگزم مهرت زدل بیرون نشد

این سخنهایت مرا چون نیش بود

بارضاچون(چرا) جفاها کرده ایی؟

ریشه ام را دم بریده تیش(تیشه) بود
توضیح تیشه را برداریم تیش میشه درواقع دمش بریده،