جوجه

باید برای قلب پرنده دعا کنیم
فکری برای لانه‌ی سبزه قبا کنیم

قدری برای سینه ی از هم دریده اش
در پنجه های باز شکاری دعا کنیم

ترسیده است جوجه ی یکروزه اش بیا
گاهی به جای مادرش او را صدا کنیم

او دیده آسمان پُرِ پرهای مادر است
تزویر را چگونه برایش روا کنیم

باران که سرخ نیست دروغی دگر بگو
آخر چگونه مردن او را خفا کنیم

مرداب مه گرفته ی این روزهای او
با خاطرات جوجه و مادر چه ها کنیم

وقتی سراسر ورقم غرق خون اوست
کاری برای کاغذ غرق جفا کنیم

باید برای جوجه ی مادر ندیده ای
کاشانه ای به وسعت دنیا بنا کنیم

جاریست قارقار کلاغان مدعی
نوش از زبان شاعر بی ادعا کنیم


میثم علی یزدی