سکوت

همه ام را سکوت پر کرده

و چه فریاده عظیمیست سکوت

چه سخنها که در دلم دفن است

شده ام همچو تشنه ی برهوت

به کجا کوچ کنم وقت سقوط

نه سرایی بماندو همراهی

من کجا نیست شدم در رهه آه

تو بگو ای خدا تو میدانی

سالیانیست که من منتظرم

قهرمانی برسد از رهه دور

آشیانم بشود آغوشش

دردهایم برود نقطه کور

چه بدانم که با چه نیرنگی

زندگی عمره مرا میبلعد

همه ام را سکوت پر کرده

ایزدم درده مرا میفهمد........