دوبیتی و رباعی

سیاهی رفته و شب مانده برجا
شکسته پل بین ما و فردا
بود بر حق سزای ناسپاسی
بر آن قطره که جوید عیب دریا

معلم عطر عشقی تازه دارد
قلم از لطف او آوازه دارد
دلش دریای بی پایان آبی
کران تا بی کران اندازه دارد

هرآنکس پیشه دارد از گدایی
ندارد درد پنهانش دوایی
چو بیند سیم و زر در کیسه ی خود
کند بر زیر دستانش خدایی