عکس های فضا از نگاه تلسکوپ هبل ( زیباترین تصاویر ثبت شده )

تلسکوپ فضایی هابل از آن زمان تاکنون بارها ارتقاسازی شده و هر بار بر کیفیت، دقت و کارآیی آن افزوده شده است. این شاهکار بشری هر از چندگاهی با تصاویر خارق العاده ی خود از فضای بیکران کهکشان ما را شگفت زده می کند. در ادامه چندین مورد از بهترین عکس هایی که تاکنون توسط این تلسکوپ فضایی گرفته شده است را به شما نشان خواهیم داد که به عظمت کهکشان و بی نظیر بودن تلسکوپ هابل پی ببرید.

عکس های کهکشان و فضا

۲۰ تصویر شگفت انگیز از فضا

از زمانی که انسان ها با ارسال کاوشگر بدون سرنشین و سفر جسمی به فراسوی جو زمین شروع به کشف رمز و راز فضا کرده اند، تعداد زیادی از تصاویر شگفت انگیز جمع آوری شده اند. اغلب عکس های فضا برای اهداف علمی گرفته شده اند، اما اغلب عکس ها زیباترین تصاویر شگفتی های جهان را نشان می دهند. این مقاله ۲۰ تصویر حیرت انگیز از فضا را ارائه می دهد.

۱. سیاره زمین

این تصویر زیبا که توسط فضانوردان فضاپیمای آپولو ۱۷ گرفته شد سنگ مرمر آبی نامیده شد زیرا در آن زمان، خورشید پشت سر آنها قرار داشت و همه بخش های سیاره زمین که قابل رویت بود روشن بود، شکل زمین مثل یک سنگ مرمر شیشه ای غول پیکر است. این عکس آفریقا و قطب جنوب را در نیمکره جنوبی نشان می دهد و توسط یکی از فضانوردان در تاریخ هفتم دسامبر ۱۹۷۲ گرفته شده است.

از زمانی که انسان ها توجه شان را به آسمان ها معطوف ساخته اند آنها از سحابی شکارچی آگاه بودند، سحابی شکارچی یکی از ویژگی های آسمانی است که در جنوب کمربند شکارچی واقع شده است و با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است. فرهنگ باستانی مایاها مرکزی امریکا یک داستان عامیانه دارد که این بخش پر ستاره آسمان شب را توضیح می دهد. تلسکوپ فضایی هابل این تصویر فوق العاده را از سحابی شکارچی در سال ۲۰۰۶ گرفته است که به بشریت دقیق ترین دید را از شکارچی ارائه می کند.

۳. گرفتگی زحل

در ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۶، مدارگرد کاسینی ناسا به داخل سایه زحل رفت و ۱۲ ساعت را صرف عکاسی از این سیاره و حلقه های آن نمود که از این سیاره در مقابل خورشید محافظت می کردند. در مجموع ۱۶۵ عکس در یک موزاییک ترکیب شدند تا این تصویر شگفت انگیز را از زحل گرفتگی ستاره مرکزی منظومه شمسی مان ایجاد کنند.

۴. سحابی اسکیمو

ویلیام هرشل، ستاره شناس بریتانیایی، این سحابی را در سال ۱۷۸۷ کشف کرد، و سپس آن را سحابی اسکیمو نامید زیرا شکل گیری دو پوسته غیر معمول آن شبیه چهره فردی است که در داخل کلاه خالی ژاکت زمستان قرار دارد. ستاره مرکزی شبیه به خورشید خود مان است، و رگه های نارنجی عجیب و غریب در قسمت بیرونی دیده می شوند که در تمام جهات به مدت یک سال نوری گسترش یافته اند.

۵. والس مارینریس، مریخ

این تصویر، موزاییک کلاژ شده ۱۰۲ عکس که توسط مدارگرد وایکینگ ۱ در سال ۱۹۸۰ گرفته شده است، مریخ و والس مارینریس گسترده را نشان می دهد که یک جای زخم عمیق از طریق خط استوا این سیاره را قطع کرده است. این سیستم دره ها دارای ۴۰۰۰ کیلومتر طول ، ۲۰۰ کیلومتر عرض، ۸ کیلومتر عمق در پایین ترین نقطه آن است، و بزرگترین دره عمیق و باریک شناخته شده در منظومه شمسی است.

این تصویر شگفت انگیز چراغ های چشمک زن اروپا، شمال آفریقا، خاور میانه و آسیای غربی را نشان می دهد. تراکم نور نشان دهنده سطح شهرنشینی، با کناره های دریا و شهرستانها صنعتی غرب اروپا است که به طور خاص و روشنی فروزان هستند، در حالی که دستگاه های زیاد آفریقا و سرزمین های بایر شمال روسیه در تاریکی پنهان شده اند.

۷. راه شیری

این تصویر افسانه ای ناسا ستاره هایی را نشان می دهد که در مرکز کهکشان خانگی مان، راه شیری، در حال چرخش هستند. ابرهای گرد و غبار معمولاً دید زمین به مرکز کهکشان را مسدود می کنند، اما عکاس با استفاده از یک دوربین مادون قرمز قادر بود فاش بخش هایی از این طیف که معمولاً پنهان بود را آشکار سازد.

۸. کهکشان سومبره

کهکشان M104 به خاطر شکل متمایزش که مشابه لباس مکزیکی است دارای نام جایگزین جذاب تر کهکشان سومبره است. هسته روشن کهکشان، برآمدگی نور مرکزی و حلقه تیره گرد و غبار به این کهکشان یک شکل غیر معمول داده است. در دهه نود دانشمندان کشف کردند که یک سیاه چاله فوق العاده عظیم در مرکز این ساختار واقع شده است.

۹. سحابی هلیکس

سحابی هلیکس یک ساختار سیاره ای بزرگ در صورت فلکی دلو است، و با فاصله حدود ۷۰۰ سال نوری یکی از نزدیک ترین سحابی به زمین است. در سال های اخیر به خاطر شکل چشم مانند این سحابی، به این سحابی نام مستعار “چشم خدا” داده شده است.

۱۰. حلقه سحابی

این پوسته کروی درخشان و ستاره مرکزی سحابی حلقه، یک شیء فضایی برجسته در آسمان شب، در صورت فلکی شمالی شلیاق واقع شده است که ۲۳۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.

۱۱. سحابی کارینا

این ابرهای اثیری در سحابی کارینا یافت می شوند، یک ساختار روشن که چند خوشه ستاره ای را می پوشاند. هر چند این سحابی یکی از بزرگترین و درخشان ترین سحابی ها در آسمان شب است، اما به مراتب کمتر شناخته شده است و به خاطر عمق موقعیتش در نیمکره جنوبی نسبت به ساختار های معروف تر مانند شکارچی کمتر مشاهده می شود. سحابی کارینا در بخشی از کهکشان ما، در فاصله ای در حدود ۶۵۰۰ تا ۱۰۰۰۰ سال نوری از زمین واقع شده است.

۱۲. ستون های آفرینش

این تصویر با عنوان ستون های آفرینش یکی از معروف ترین عکس های گرفته شده توسط تلسکوپ هابل است، و ابرهای بزرگ بین ستاره ای را نشان می دهد. این تصویر بخشی از سحابی عقاب را نشان می دهد، و آنچه که ما می بینیم در واقع ایجاد ستاره های جدید در این سحابی جوان است.

۱۳. باقیمانده ابرنواختر کپلر

این تصویر با رنگ کاذب باقیمانده ابرنواختر کپلر ساختار باقی مانده پس از انفجار زمین شناسی یک ستاره را نشان می دهد. این ابرنواختر پس از مشاهده انفجار این ستاره توسط یوهانس کپلر در ماه اکتبر ۱۶۰۴ نامگذاری شد که در آن زمان روشن تر از هر ستاره یا سیاره دیگر در آسمان بود.

۱۴. سحابی پروانه ای

این عکس شگفت انگیز که توسط تلسکوپ هابل گرفته شده است لحظات پایانی عمر یک ستاره را نشان می دهد که با دو لوب عظیم الجثه گاز داغ و آوار منفجر می شود. اندازه ستاره در حال نابودی زمانی پنج برابر اندازه خورشید بود، و انفجار حاصله یکی از داغترین نقاط در کهکشان را در دمای کمتر از ۲۰۰۰۰ درجه سانتیگراد ایجاد کرده است.

۱۵. نقطه آبی کمرنگ

در برداشت اول این تصویر ممکن است نسبتاً تیره به نظر برسد، اما در واقعیت، شاید یکی از مهم ترین عکس هایی است که تا کنون گرفته شده است. عکس نقطه آبی-سفید کوچک، که در نیمه پایینی رگه قهوه ای در سمت راست وجود دارد که در واقع سیاره خانگی ما، زمین است که در اعماق تاریک فضا شناور است که توسط فضاپیمای وویجر ۱ ناسا در سال ۱۹۹۰ از فاصله ثبت شده ۳.۷ میلیارد مایلی گرفته شده است. کارل ساگان، ستاره شناس، درخواست کرد که این تصویر گرفته شود، و سپس او بیان داشت که تمام تاریخ بشر در این پیکسل کوچک یعنی زمین اتفاق افتاده است.

۱۶. نقطه قرمز بزرگ مشتری

قبل از ترک وویجر ۱ از منظومه شمسی داخلی و عکس گرفتن از نقطه آبی کمرنگ مشهود، ماموریت اصلی این فضاپیما عکاسی از زحل، مشتری و اقمار این دو سیاره بود. این تصویر در ۲۵ فوریه ۱۹۷۹ گرفته شده است، و درام در حال چرخش طوفان ضد گرد باد در نیمکره جنوبی مشتری را نشان می دهد که لکه بزرگ قرمز معروف این سیاره است.

۱۷. حلقه های زحل

ویجر ۱ این تصویر زحل را در فاصله ۵.۳ میلیون کیلومتری از این سیاره گرفت. در میان مناظر شگفت انگیز منظومه شمسی، حلقه های زحل یکی از قابل توجه ترین مناظر هستند. این حلقه ها که از چیزی بیش از تکه های یخ و ذرات گرد و غبار تشکیل نشده اند از ۷۰۰۰ کیلومتر به ۸۰۰۰۰ کیلومتر از خط استوا این سیاره گسترش یافته اند. در حالی که آنها دارای دور عظیم ۳،۰۳۴،۶۸۹ کیلومتری هستند، تخمین زده می شود که این حلقه فقط ۱۰ متر ضخامت داشته باشد.

۱۸. شفق شمالی

شفق شمالی چراغ های قطبی هستند که به زیبایی آسمان را در مناطق شمالی زمین روشن می کنند. همتایان جنوبی شان شفق جنوبی نامیده می شوند. این نورها توسط تعامل مولکولهای جوی و باد خورشیدی در قطب های مغناطیسی این سیاره ایجاد می شوند.

۱۹. زمینه ژرف هابل جنوبی

در پاییز سال ۱۹۹۸، دانشمندان تلسکوپ فضایی هابل را در دورترین نقاط فضا در نیمکره جنوبی آموزش دادند. صدها عکس گرفته شدند و در این تصویر نهایی قرار گرفتند. از آنجا که نور سال های زیادی طول می کشد تا از ستاره های دوردست به ما برسد، عکس کهکشانهایی که در این تصویر گرفته شده اند در مراحل اولیه تکامل جهان است.

این منظره آسمانی کل شگفت انگیز با رنگ کاذب کهکشان راه شیری را از منظرجانبی زمین نشان می دهد. این تصویر با اطلاعات ثبت شده توسط فضاپیمای پلانک بیش از مدت یک سال ساخته شد، و نشان دهنده فعالیت مایکروویو این کهکشان است. نوار مرکزی روشن شامل ساختارهایی است که صدها یا هزاران سال نوری از زمین فاصله دارند. تکه های تیره تر ۱۳.۷ میلیارد سال نوری دورتر عالی هستند، و شامل اکو انفجار بزرگ هستند. این تصویر و تمام تصاویر در این لیست نشان دهنده برخی از بزرگترین دستاوردهای بشر هستند و به توسعه درک ما از جهان کمک کرده اند، و یا در درون آن قرار می گیرند.