شاعری و پرستاری دو بال برای موفقیت/ زنان شاعر به جایگاه ثابتی نرسیده اند

به گزارش باحجاب، الهام عمومی. متولد1361 خمینی شهر. در خانواده ای فرهنگی متولد شده و از ابتدای کودکی پدرش با خواندن کتاب، او را به شعر و ادبیات علاقمند کرده است. عمومی می‌گوید: اولین شعرم را 12 سالگی سرودم؛ ولی به طور جدی سرودن شعر را از اواخر دبیرستان شروع کردم و با شرکت در جلسات کانون ادبی صفا به سرپرستی مرحوم استاد خاسته جدی تر به شعر...

به گزارش باحجاب، الهام عمومی. متولد۱۳۶۱ خمینی شهر. در خانواده ای فرهنگی متولد شده و از ابتدای کودکی پدرش با خواندن کتاب، او را به شعر و ادبیات علاقمند کرده است.

عمومی می‌گوید: اولین شعرم را ۱۲ سالگی سرودم؛ ولی به طور جدی سرودن شعر را از اواخر دبیرستان شروع کردم و با شرکت در جلسات کانون ادبی صفا به سرپرستی مرحوم استاد خاسته جدی تر به شعر پرداختم. همچنین در همان سال های دهه هشتاد جلسات باغبان هم در خمینی شهر برگزار می شد که از حضور اساتیدی مانند آقای سعید بیابانکی، ابراهیم اسماعیلی و سایر دوستان بهره مند شدم. سال ۸۰ در رشته پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان پذیرفته شدم و فعالیت های ادبی خود را در دانشگاه هم ادامه دادم و رتبه های کشوری زیادی در جشنواره های دانشجویی کسب کردم. به دلیل علاقه به ادبیات تحصیلات خود را در رشته ادبیات فارسی در سطح کارشناسی ارشد ادامه دادم و به یاری خدا از اول مهر ۹۶ دانشجوی دکترای رشته زبان و ادبیات فارسی خواهم بود. اولین مجموعه شعر خود را در سال ۸۶ چاپ کردم با نام (سکوت تا شده) که نامزد دریافت جایزه شعر جوان (قیصر امین پور) شد. مجموعه دوم، مجموعه اشعار آیینی است با عنوان (آن سوی چشم های خدا) که در سال ۹۰ به چاپ رسید. دو مجموعه دیگر با نام (سایه های سرخ) که شعرهایی با موضوع دفاع مقدس است و (سطر آخر، رود) مجموعه شعر آزاد در دست چاپ است که تا پایان امسال وارد بازار کتاب خواهد شد.

عمومی اکنون پرستار است و حدود ۱۰ سال است به استخدام دانشگاه علوم پزشکی درآمده است. گفت و گوی آرمان زنان را با این شاعره چیره دست بخوانید.

در تمام قالب های شعری می سرایید؟

تقریبا در تمام قالب های شعری شعر سروده ام مانند غزل، چارپاره، دوبیتی، رباعی، مثنوی، غزل مثنوی، سپید؛ ولی علاقه بیشتری به غزل و این قالب شعری دارم و بیشتر سروده هایم در قالب غزل است. از ۱۲ سالگی شروع به سرودن شعر کردم؛ البته یک فاصله چند ساله از نوجوانی تا ابتدای جوانی تقریبا فعالیت ادبی ام متوقف شد و از ۱۸ سالگی مجدد فعالیت ادبی خود را آغاز کردم.

از رتبه هایی که در جشنواره ها کسب کردید برایمان بگویید.

بیش از ۱۵۰ رتبه کشوری دارم. در جشنواره های دفاع مقدس، فجر، جشنواره های دانشجویی، آیینی، بسیج، ادبیات غدیر قم، جشنواره شعر انتظار اراک، یار و یادگار تهران، برنده جایزه ادبی خرداد ماه تهران در سال ۸۸ و…

شاعری، همسر و مادر بودن چه دغدغه هایی را برای شما به همراه دارد؟

به هر حال یک زن شاعر که به شعر جدی نگاه می کند و علاقه به پیشرفت در این حیطه دارد نسبت به یک زن مجرد دغدغه های بیشتری دارد. هم باید وظایف همسری را به طور کامل انجام دهد و هم مادری. این مادر باید هم بتواند بنیان خانواده را همچنان مستحکم و صمیمی نگه دارد و هم در کنار انجام وظایف همسری و مادری به مطالعه، شرکت در جلسات ادبی و سایر فعالیت های ادبی نیز بپردازد؛ اما لطف خدا و بعد از آن حمایت خانواده و تشویق های همسرم همیشه سختی ها را برایم آسان و شیرین کرده است. البته برنامه ریزی در زندگی بسیار مهم است که با برنامه ریزی صحیح می توان همزمان چند مسئولیت مهم را بدون اینکه به اساس زندگی ضربه وارد شود انجام داد.

پرستاری و شاعری چه سنخیت هایی با هم دارد؟ اصلا چه شد شاعر شدید؟

از ابتدا با تشویق های پدرم و خواندن کتاب های ادبی به شعر و داستان علاقه پیدا کردم. سال دوم ابتدایی معلم ما از ما خواست نامه ای به پدر و مادر خود بنویسیم و از زحمات آن ها قدردانی کنیم. البته این نامه را در کلاس نوشتیم روز بعد معلم ما وارد کلاس شد و بعد از سلام و احوالپرسی گفت بچه ها همه شما خوب نامه نوشته بودید؛ ولی نامه یک نفر من را متعجب کرد و اگر این نامه را در کلاس ننوشته بودید شک می کردم که خودش نوشته باشد و بعد نامه من را در کلاس خواند. بارها می شد که معلم های ادبیات در دوران راهنمایی و دبیرستان علاقه من را ستوده بودند و به ویژه در کلاس های انشا بسیار بنده را تحسین می کردند.

اولین شعری که سرودید؟ یادتون هست؟

۱۲ سالگی اولین شعرم را گفتم. فکر کنم یک بیتش را به خاطر داشته باشم. «بلبلان خوش آهنگ آواز خواندند/ با نغمه بهاران صد راز خواندند».

چه مواقعی شعر می سرایید؟

موقع خاصی ندارد گاهی تحت تاثیر یک واقعه یا حادثه خاص یا مطالعه کتابی خاص یا مواقع دلتنگی یا حتی شادی شعر می گویم.

شعر چه شاعرانی را می خوانید؟

شاعران قدیم و هم جدید. صائب و بیدل از شعرای سبک هندی و حافظ و مولانا و غزلیات سعدی و از شاعرا جدید هم آثار شاعران جوان را مطالعه می کنم و هم شاملو، فروغ، قیصر امین پور و شاعران بعد از انقلاب.

شعرای زن بعد از انقلاب رنگ و بوی بیشتری گرفتند و عرصه برای ارائه آثار بیشتر به آنها داده شد؛ نظر شما چیست؟

کاملا موافقم. زنان تقریبا قبل از انقلاب در زمینه ادبی غیرفعال بودند و اگر فعالیتی ادبی از طرف آنها دیده می شد؛ فضای جامعه برای رشد و معرفی آنها چندان مناسب نبود. بعد از انقلاب زنان نه تنها در زمینه شعر که در شاخه های دیگر هنر هم توانستند بدرخشند و روح حساس و طبع لطیف آنها در این زمینه بسیار موثر بوده و هست.

آیا در بیت رهبری دعوت شدید و شعر خوانی داشتید؟ اگر خاطره ای در این زمینه دارید بیان کنید؟

بله. دو سال دعوت شدم. در رمضان سال ۸۵ غزلی را خواندم که به حضرت زینب سلام الله علیها تقدیم شده بود. فضای صمیمی و دوستانه و مهم تر از همه نداشتن استرس در آن جمع برایم زیبا و خاطره انگیز بود.

خصوصیات شاعر آیینی چیست؟ شعر آیینی باید چه خصوصیاتی داشته باشد؟

شاعر آیینی در درجه اول باید فردی معتقد باشد و همچنین در زمینه شعر آیینی مطالعه داشته باشد. حس، عاطفه و اندیشه در شعر آیینی باید در کنار هم باشد تا یک اثر آیینی خوب خلق شود. البته شعر آیینی برخلاف عقیده بسیاری از افراد تنها شعر مذهبی نیست و به زیرشاخه هایی مانند شعر اجتماعی، نیایش، شعر ولایی و اشعار میهنی تقسیم می شود.

جایگاه زنان در اشعار شاعران زن معاصر کجاست؟

متاسفانه با وجود تلاش های بسیاری که در این زمینه از سوی زنان انجام شده هنوز زنان شاعر و نویسنده به جایگاه ثابتی در زمینه شعر دست پیدا نکرده اند. البته در دهه های اخیر زنان شاعر موفقی به جامعه ادبی معرفی شده اند که امیدوارم با تلاش خود این زنان و سرمایه گذاری جامعه شاهد رشد بیشتر آنان باشیم. زنان به خاطر مسئولیت های مادری و همسری بسیاری از مواقع به حق خود در زمینه های هنری و علمی نرسیده اند.

شما به عنوان یک زن شاعر چه آرمانی دارید؟

پیشرفت در حیطه ادبی، شعر و ادبیات و رسیدن به جایگاه های بالاتر شعر و ادبیات ‌و چاپ آثار فاخر و تاثیرگذار از اهداف و آرمان های من است که انشاالله با یاری پروردگار بتوانم به آنها دست یابم.

از شاعران جشنواره ای بگویید؟ در سال های گذشته برخی از شاعران جشنواره ای فقط برای گرفتن سکه شعر می گفتند اما جدیدا این رویه از میان رفته است؟ شما نظرتان درباره اینگونه شاعران چیست؟

البته شرکت در جشنواره در صورتی که شاعر را از هدف اصلی خود دور نکند به خودی خود بد نیست؛ اما متاسفانه بعضی شاعران از جشنواره ها استفاده نادرست می کنند و تنها جنبه مادی جشنواره ها را مدنظر قرار می دهند.

آیا شعر گفتن زمان و مکان خاصی می خواهد یا هر کسی می تواند شعر بگوید؟

شعرگفتن بستگی به ذوق و حس شاعر دارد و زمان و مکان خاصی نمی طلبد. شعر جوشش درون شاعر است و زمان و مکان و شرایط خاصی برای این جوشش نیاز نیست. اگر شخصی استعداد شعر داشته باشد و آن را پرورش دهد می تواند به مدارج بالا در این زمینه برسد. شعر هنر است مهارت نیست و هر کسی نمی تواند هرگاه اراده کند؛ شعر بگوید. امیدوارم درسال های آینده شاهد درخشش زنان شاعر در عرصه های ادبی و معرفی چهره های شاخص در میان این قشر به جامعه ادبی کشور باشیم.

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه فرهنگی و هنری

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!