ماجرای تهدید محمدرضا پهلوی توسط امام خمینی

پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در بخشی از خاطرات خود درباره تأکید امام بر حادثه فیضه در ماه محرم 1342 و تهدید محمدرضا پهلوی فرمودند: ماه محرم مثل معمول شروع شد. دستگاه هم غافل، بدون اینکه یک شبکه تبلیغاتی یا ارتباطی منظمی وجود داشته باشد، ناگهان در روز هفتم محرم، در سرتاسر کشور دیدند که گویندگان مذهبی، منبری‌ها، سخنران ها - البته آنهایی که دل به این کار داشتند، عده‌ای هم بودند که نه، دنبال این حرفها نبودند - در مجالس و محافلی، یک مسئله جدید را مطرح کردند.
غوغایی در ذهن‌های مردم به وجود آمد، طوفانی در فضای ذهنی جامعه ایجاد شد. دستگاه هنوز درست به خود نیامده بود که با این حادثه چگونه مقابله کند؛ بعضی‌ها را گرفتند، بعضی‌ها را زندان کردند، بعضی از منبری‌ها را کتک زدند. هنوز از گیجی روز هفتم محرم بیرون نیامده بود که روز نهم محرم، دستجات مذهبی و هیئات مذهبی آمدند بیرون، در خیابان ها، در شهرهای مختلف، با شعارهای مربوط به فیضیه.
او روز عاشورا که اوج این حادثه بود، خود امام در قم آن سخنرانی معروف را کردند. آن کسانی که آنجا بودند و برای ما نقل می کردند؛ از کیفیت آن سخنرانی و آمدن امام به مدرسه فیضیه و اجتماع عظیم مردم و حالتی که مردم داشتند که مدرسه فیضیه، صحن حضرت معصومه، میدان آستانه، آن اجتماع عظیم، چندین ده هزار جمعیت جمع شده بودند و این سخنرانی را می‌شنیدند؛ چه کسانی که اهل قم بودند، چه کسانی که از تهران و جاهای دیگر رفته بودند، یک طوفان عظیمی در جامعه به وجود آمد.
امام در نطقی عجیب و بنیان کن مدرسه فیضیه، به اساسی‌ترین مسئله تکیه کردند و اشاره کردند و آن اینکه دستگاه سلطنت با اسلام مخالف است، و تهدید کردند شاه را که اگر چنانچه به همین ترتیب بخواهی تو عمل بکنی، من اعلام خواهم کرد که این آدم دین ندارد، مردم هم تو را تحملت نخواهند کرد. اصلاً محور دین بود.
وقتی که این سخنرانی انجام گرفت، دستگاه که از چند ماه قبل احساسی می‌کرد که یک مبارزه عمیقی در حالی شکل گرفتن است و کانون اصلی این مبارزه را هم پیدا کرده بود، که آن شخصی امام، در رأس روحانیت مبارز بود؛ این بود که به فکر افتاد که بایستی امام را از صحنه مبارزه خارج کند. شبانه ریختند منزل امام، شب دوازدهم محرم که شب ۱۵ خرداد بود و امام را دستگیر کردند، و به نقطه نامعلومی امام را آوردند، که بعد معلوم شد آوردند تهران و در باشگاه افسران، امام را موقتا بازداشت کرده بودند. بعد امام را به یک زندانی بردند و مدتی امام در سلول انفرادی بودند.
منبع : مرکز اسناد انقلاب اسلامی