اینترنت ملی  چیست؟کدام کشورها اینترنت ملی دارند؟

در حالی که هنوز هیچ فردی از جزئیات دقیق اینترنت ملی کشور آگاهی نداشته و تمام اظهار نظرها همچنان گمانه زنی های برخی افراد مسئول و غیر مسئول است، برخی شرکت های PAP ارائه اینترنت ملی را آغاز کرده اند.

چندی پیش از وزیر ارتباطات از ارائه فقط اینترنت ملی از شهریور ۱۳۹۱ خبر داد، خبری که نگرانی های بسیاری را برای مردم و مسئولین و فعالین حوزه اینترنت ایجاد کرد چرا که هنوز که هنوز است با گذشت مدت بسیاری از اعلام طرح اینترنت ملی کشور، جزئیات دقیقی از این مسئله مهم ارائه نشده و برخی اینترنت ملی را شبکه اینترانت داخلی، برخی همان اینترنت پاک که شامل اینترنت با قابلیت دسترسی فقط به سایت های مجاز، و برخی دیگر تلقی های دیگری از اینترنت ملی دارند.

این گمانه ها و حدس ها در خصوص اینترنت تا بدان جا پیشرفت که رسانه های بسیاری نسبت به عواقب اینترنت ملی و جزئیات پنهان این اتفاق انتقاداتی را مطرح کردند.

در این میان سایت جوان به انتشار خبری در خصوص اینترنت ملی جزئیاتی را در این خصوص مطرح کرد که وزارت ارتباطات با ادبیات خاصی نسبت به آن واکنش نشان داد.

وزارت ارتباطات پاسخ داده: «به هر حال انعکاس این خبر، همانند سال گذشته به محملی برای عقده گشایی‌ها و موج سواری‌های تعدادی از شبه رسانه‌ها و محافل سیاسی استعمارگران خارجی بدل شد،‌ رسانه هایی که سعی دارند با طرح منویات نادرست خود، یک مقوله ملی را، به ابزاری برای تخریب کشور بدل کنند.به هر حال انعکاس این خبر، همانند سال گذشته به محملی برای عقده گشایی‌ها و موج سواری‌های تعدادی از شبه رسانه‌ها و محافل سیاسی استعمارگران خارجی بدل شد،‌ رسانه هایی که سعی دارند با طرح منویات نادرست خود، یک مقوله ملی را، به ابزاری برای تخریب کشور بدل کنند.

اما معلوم نیست، چرا مسوولان این سایت خبری، خواسته یا ناخواسته، به عنوان ارگان تبلیغاتی غرب، عمل کرده و با فراهم آوردن خوراک خبری برای این رسانه های معاند، زمینه سوء استفاده از مطلبی بی پایه و اساس را فراهم کرده اند و در مطلبی یکسویه، غیر حرفه ای، و حتی کاملا توهمی!!، نسبت به موضوع مهم، تخصصی و کاملا واقعی ایجاد شبکه ملی اطلاعات، مطالبی یک سر تخیلی را، بدون وجود منبع رسمی و معتبر داخلی، از قول وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات بیان کنند.

لذا، علی رغم مطرح شدن این موضوع به صورت مکرر از سوی وزیر محترم ارتباطات و فناوری اطلاعات و دیگر مسوولان این وزارت خانه بار دیگر تاکید می شود که راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات جزء تکلیف دولت طبق برنامه پنجم توسعه است و دکتر تقی پور نیز در این خصوص بارها تصریح کرده است که

و با وجود شبکه ملی اطلاعات، پهنای باند مورد نیاز داخل از پهنای باند دسترسی به شبکه جهانی اینترنت تفکیک می شود و به صورت همزمان امکان دسترسی به شبکه داخلی و شبکه جهانی اینترنت فراهم خواهد بود و در عین حال می توان اطلاعات را با امنیت بیشتر و در راستای تحقق هرچه سریع تر دولت الکترونیکی انتقال داد.»

اما آنچه مسلم است این است که برخی شرکت های ارائه دهنده سرویس اینترنت فروش اینترنت ملی یا همان به قول وزارت ارتباطات «شبکه ملی اطلاعات» را آغاز کرده اند که تصویر زیر مربوط به ارائه این سرویس می باشد.

گفتنی است، بنابر آنچه در برخی رسانه ها در خصوص افزایش فاحش بودجه وزارت ارتباطات در سال ۹۱ اعلام شده، برخی بر این باورند که علی رغم تکذیب های وزارت ارتباطات، اجرای شبکه ملی ارتباطات کشور در سال جاری مسلم است.

خبر آمد فاجعه ای در راه است!
در همین راستا معتمدی، وزیر سابق ارتباطات در مصاحبه با ایتنا نسبت به این مسائل و اخبار واکنش نشان داده و اعلام کرده که فاجعه ای در حوزه ارتباطات در حال وقوع است.

وزیرارتباطات :خود من درست نمی‌دانم منظور مسئولان از اینترنت ملی چیست

معتمدی در پاسخ به سوالی که پرسیده بود در مورد طرح شبکه ملی اینترنت چیست؟ گفته است:
«متاسفانه هم اکنون در کشور ما اینترنت را امنیتی کرده و کنترل آن را از وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات گرفته‌اند؛ در زمان ما دولت و وزارت ارتباطات با قوانینی که وجود داشت این بخش را کنترل می‌کرد و اجازه نمی‌داد هرکس هر کاری که می‌خواهد در این راستا انجام دهد؛ شکی نیست که آن زمان هم اگر اینترنت را می‌دانند به وزارت اطلاعات از منظر امنیتی به آن نگاه می‌کرد و اگر به وزارت دفاع می‌سپردند از بعد دفاعی آن را می‌دید.

اما در آن زمان ما فکر می‌کردیم که نقشمان این است که امکانی را فراهم کنیم که در چارچوب قانون همه از این شبکه استفاده ببرند. باید توجه داشت که ارتباط حقوق مردم است و قطع کردن و جلوی آن را گرفتن یعنی حقوق مردم را پایمال کردن؛ البته این به این معنی نیست که همه چیز را آزاد کنیم بلکه باید در چارچوب قوانین مسائل را رعایت کنیم . به نظر من در این زمینه وضعیت خوبی نداریم و معنای آن کنترل نیست بلکه افراط است.

من معتقدم که اگر بخواهیم در برخورد با اینترنت اینگونه افراط کنیم راه‌‌هایی وجود دارد که باعث می‌شود مهار آن از دست حاکمیت خارج شود. البته در این زمینه اگر شبکه ملی را توسعه دهیم و افراط هم نکنیم می‌توان اعتماد کاربران را جلب کرد در غیر اینصورت مردم با دور زدن حاکمیت در هر خانه‌ای با دیش ماهواره‌ای اطلاعات اینترنت را رد و بدل خواهند کرد.

با این وجود شما با راه‌اندازی شبکه ملی اینترنت موافق هستید و این در حالی است که کاربران و کارشناسان نسبت به راه‌اندازی این شبکه موضع گیری‌‌هایی دارند.

نه منظور من از شبکه ملی، شبکه اینترنت ملی نبود؛ خود من درست نمی‌دانم منظور مسئولان از اینترنت ملی چیست. براین اساس خوب بود مسئولان خیلی شفاف و روشن هدفشان و روش کارشان را توضیح می‌دادند تا حدس و گمان کاربران و کارشناسان در این زمینه روشن شود.

از لحاظ فنی راه‌اندازی شبکه ملی اینترنت به چه معنی است و آیا مدلی برای آن وجود دارد؟
اینترنت ملی خیلی معنی ندارد

هر شبکه‌ای در هر کشوری می‌تواند ملی تلقی شود و زمانی که به هم وصل می‌شوند ارتباطات جهانی شکل می‌گیرد.

با این وجود یک شبکه دیگر به موازات این شبکه تا زمانی که راه نیفتاده است نمی‌توان در مورد آن نظری داد اما از نظر فنی و فیزیکی معنادار نیست،

الان روی همین شبکه اینترنت هم می‌توان با VPN شبکه‌‌های اختصاصی درست کرد.

بنابراین خیلی از نظر فنی توجیه ندارد که به موازات شبکه اینترنت یک شبکه دیگری ایجاد و مجددا هزینه شود.

البته اگر به این معنا باشد که خیلی متکی به اطلاعات دنیا نباشیم و خودمان هم تولید محتوا کنیم و دنیا را از نظر زبان فارسی تغذیه کنیم این ایده خوب و قابل تقدیری است. برای اینکه صدایمان را به دنیا برسانیم باید اطلاعات علمی‌ بیشتری تولید کنیم و زبان ملی‌مان را ترویج کنیم.

اما یکی از دلایلی که در مورد راه‌اندازی شبکه ملی اینترنت مطرح می‌شود این است که برای ارتباطات داخلی نیازی به پهنای باند بین‌الملل نباشد و امور داخلی در کشور استفاده شود، آیا این تعبیر درستی است؟
یک تعبیر همین است که اگر کار‌های داخلی داریم نیازی به شبکه بین الملل نباشد که البته این را هم می‌شود به نوعی با VPN ایجاد کرد.

به نظر من دیگر نیازی نیست دوباره سرمایه‌گذاری کنیم و همه چیز را دوباره انجام دهیم در همین شبکه موجود هم می‌شود اینترانت تعریف کرد. اما اگر اینترنت ملی به این معنا است که جلوی اینترنت را بخواهیم بگیریم یک کار عجیب و غریب است و امکان‌پذیر نیست؛ به طور قطع برگشت به زمان ۳۰ سال پیش امکان ندارد. مثل این است که بگوییم ماشین‌‌‌ها را کنار بگذارید و با درشکه بروید!

باید توجه داشت که تولید اطلاعات در دنیا آنقدر زیاد است که جمع‌آوری اطلاعات خوب در داخل غیرممکن است و اگر قرار است این اتفاق بیفتد معنایش آن است که ما از ۹۸ درصد اطلاعات خوب دنیا باید صرفنظر کنیم. بعید می‌دانم مسئولان نیز اینچنین نظری داشته باشند و ممکن است یک سری اینگونه دیدگاه‌‌هایی داشته باشند و ندانند که تبعات آن چقدر سنگین است.

در هر صورت من براساس شنیده‌‌‌‌ها صحبت می‌کنم و ممکن است این شنیده‌‌‌‌ها واقعیت نداشته باشد. باید بدانیم که جهانی شدن یک واقعیت است که ما باید حفظ منافع ملی در آن شرکت کنیم

اگر واقعا آنچه شنیده می‌شود در مورد اظهار نظر مسئولان در خصوص اینترنت واقعیت داشته باشد یک فاجعه جدی در ارتباطات کشور در حال وقوع است».۲۰ فروردین ۱۳۹۱ عصرخبر

***

کره‌ی شمالی یکی از محروم‌ترین کشور‌های دنیا به لحاظ تکنولوژیکی محسوب می‌شود. با اینکه در این کشور اینترنت وجود دارد اما فقط مقامات بلندمرتبه نظام، می‌توانند از آن استفاده کنند

کره شمالی اجازه‌ی دسترسی عمومی به اینترنت را نمی‌دهد و قوانین سخت‌گیرانه‌ای در این باره دارد. این قوانین نه تنها برای شهروندان کره‌ی شمالی، که برای سران کشورهای خارجی یا سایرینی که از این کشور بازدید می‌کنند هم صدق می‌کند. بنا بر ادعای کمیته‌ی حمایت از روزنامه‌نگاران، کره‌ی شمالی بیشترین سانسور را در تمام زمینه ها بین کشور جهان انجام می‌دهد

در سال ۲۰۰۴، پیونگ‌یانگ هر گونه تلفن همراه تجاری یا خصوصی و اساسا هر استفاده‌ای از تلفن همراه را ممنوع اعلام کرد. با همه‌گیر شدن و پیشرفت انواع تلفن‌های هوشمند و فناوری اطلاعات، دولت کره‌ی شمالی این فنّاوری جدید را نوعی طغیان در نظر گرفته و شهروندانش را از دسترسی به آن محروم کرد.

بنا بر جدیدترین گزارش نیویورک‌ تایمز، تنها ۱۰۲۴ آی‌پی آدرس در کره‌ی شمالی مورد استفاده قرار می‌گیرند. بیشتر این آی‌پی‌ها هم البته در فضای کوآنگ‌میونگ (اینترنت کنترل شده‌ی ملی کره‌ی شمالی) حضور دارند. تعداد موارد رسمی‌ای که از گستره‌ی بزرگ‌ترین از اینترنت استفاده می‌کنند، رقمی بسیار کمتر از این است.

ارتباطات اینترنتی کره‌ی شمالی در وهله‌ی اول توسط شرکت «استار جوینت ونچر» که حاصل همکاری اداره‌ی پست و ارتباطات پیونگ‌یانگ و گروهی در تایلند بود، حاصل‌ شده است. اما دسترسی مقامات بالای حکومت از جمله رهبران حزب و «کیم جونگ اون» به اینترنت از طریق ارتباطاتشان با چین امکان پذیرفته است.

محرومیت جدید از دسترسی به اینترنت در این کشور، واکنشی به یک حمله‌ی درون سرویسی و یک حمله‌ی سایبری یا به بیان بهتر یک خرابکاری سایبری علیه شرکت سونی بود. طبق گفته‌ی نیویورک تایمز، این حرکتی سریع علیه دسترسی کره‌ی شمالی بود که با صرف هزینه و وقت زیاد این کشور توانست دوباره کنترل امور را در دست بگیرد.

عدم دسترسی شهروندان به اینترنت در کره‌ی شمالی مسئله‌ی متفاوتی بود. چرا که فقط افراد بخصوصی در پیونگ‌یانگ اینترنت را در اختیار دارند و این موضوع هم فقط روی آنها تأثیر می‌گذراد. مردم معمولی کره‌ی شمالی از اتفاقاتی که افتاده بود اصلا باخبر هم نشدند./ اردیبهشت ۹۵کجارو

***

«اینترنت ملی» ارتباط با اینترنت جهانی راقطع نمی‌کند

تا پیش از انتخابات «محمود واعظی» چهره‌ای رسانه‌ای نبود. آن‌طور که خودش می‌گوید بیشتر سرگرم فعالیت‌های علمی بوده است. واعظی در زمان انتخابات یکی از یاران روحانی به‌شمار می‌رفت و از مشاوران او بود. بعد از انتخابات در گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای نام او به‌عنوان وزیر امورخارجه مطرح شد. اما در کابینه تدبیر او به‌عنوان وزیر ارتباطات معرفی شد آنچه می‌خوانید گفت‌وگوی شرق با وزیر ارتباطات

• سوالی که همواره در دولت قبل هم برای مردم ایجاد شده بود بحث راه‌اندازی «اینترنت ملی» است و اینکه آیا اینترنت ملی چیزی شبیه شبکه «اینترانت» بوده و اتصالش با شبکه جهانی قطع است یا اینکه گسترش آن در راستای افزایش پهنای باند اینترنت کشور خواهد بود؟
ایجاد شبکه ملی اطلاعات طی چند سال اخیر در مجموعه وزارت ارتباطات مورد توجه قرار گرفته، شبکه‌ای که در ابتدا به اشتباه از آن به نام اینترنت ملی نامبرده می‌شد و با توجه به تعاریف و سیاست‌های مشخص‌شده نام کارشناسی شبکه ملی اطلاعات برای آن در نظر گرفته شد تا تمامی جوانب، اهداف مورد نظر در این حوزه را دربرگیرد. در این راستا، قانون برنامه پنجم توسعه کشور با توجه به اهمیت موضوع ایجاد شبکه ملی اطلاعات، از این شبکه به صراحت نامبرده و تعریف و شرایط اختصاصی آن را مشخص کرده است. در تبصره ماده ۴۶ قانون برنامه پنجم توسعه، شبکه ملی اطلاعات، شبکه‌ای مبتنی بر قرارداد اینترنت به همراه «سوییچ‌ها»، «مسیریاب‌ها» و «مراکز داده» است به‌صورتی که درخواست‌های دسترسی داخلی و اخذ اطلاعاتی که در مراکز داده داخلی نگهداری می‌شوند به هیچ‌وجه از طریق خارج کشور مسیریابی نشود و امکان ایجاد شبکه‌های اینترنت از نوع خصوصی و امن داخلی در آن فراهم شود، تعریف شده است.
ویژگی‌های این قانون برای ایجاد شبکه مذکور در نظرگرفته بسیار تخصصی و کارشناسی است به‌گونه‌ای که در این قانون آمده است، شبکه ملی اطلاعات متشکل از زیرساخت‌های ارتباطی، «مراکز داده» توسعه‌یافته داخلی دولتی و غیردولتی و همچنین زیرساخت‌های نرم‌افزاری است که در سراسر کشور گسترده شده است. این شبکه ظرفیت لازم برای نگهداری و تبادل امن‌تر اطلاعات داخلی در کشور به‌منظور توسعه خدمات الکترونیکی و دسترسی به اینترنت از طریق بستر ارتباطی باند پهن سراسری را برای کاربران خانگی، کسب‌وکارها و دستگاه‌های اجرایی فراهم می‌کنند. این سوال برای برخی کاربران ایجاد شده بود که آیا جدایی اینترنت از اینترانت که قرار است در فاز اول اجرایی‌شدن شبکه ملی اطلاعات انجام ‌شود به منزله این است که

این درست نیست چرا که جدایی این شبکه از اینترنت مفهومی فنی است و منظور از جدایی، مرزبندی این دو شبکه است که از آن به بعد «شما» (شبکه ملی اطلاعات) قابلیت پیاده‌سازی در ارگان و بخش‌های مختلف را خواهد داشت. ما با علم بر اینکه تمامی اطلاعات در کشور موجود نیست و الزاما نباید هم اینگونه باشد این شبکه را توسعه دادیم و بر این اساس هر زمان کاربران اطلاعات مورد نیازشان را در داخل کشور نیافتند، به شبکه اینترنت هدایت می‌شوند و بر روی پهنای باند بین‌الملل می‌روند تا بتوانند شبکه جهانی را برای هدف خود جست‌وجو کنند.
هر زمان تولید داخلی محتوا به مرحله‌ای برسد که کاربران نیازی به گذر از مرزهای مجازی کشور نداشته باشند عملا کمتر به استفاده از اینترنت روی خواهند آورد اما ارتباط با این شبکه عظیم جهانی هیچ‌گاه قطع نخواهد شد چراکه محتوایی در این بستر وجود دارد که اگر دسترسی قطع شود، خودمان متضرر خواهیم شد.• بحث فیلترینگ یکی از داغ‌ترین مسایل مبتلا به جامعه است که با گسترش دامنه فیلترینگ در سال‌های گذشته در واقع دسترسی موضوعی مردم به بسیاری از سایت‌های آموزنده نیز قطع شده؛ آیا تصمیمی برای کاهش دامنه این اقدامات محدود‌کننده، اندیشیده شده است؟
تعیین مصادیق فیلترینگ توسط کمیته‌ای که خارج از وزارت ارتباطات بوده و به این منظور تشکیل شده مشخص و با اعلام به وزارت ارتباطات فیلترینگ صورت می‌گیرد. بنابراین وزارت ارتباطات مجری مصوبات این کمیته است.• در حال حاضر اغلب شبکه‌های اجتماعی تحت وب همانند فیس‌بوک و توییتر در ایران فیلتر هستند، با توجه به عضویت برخی اعضای کابینه در این قبیل شبکه‌های اجتماعی، آیا قرار نیست درخصوص رفع فیلتر از این سایت‌ها تدبیری اندیشیده شود؟
موضوع رفع فیلتر شبکه‌های اجتماعی در کارگروهی خارج از وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در حال بررسی است که به محض دریافت نتایج بررسی‌ها و تصمیمات اتخاذشده، به طور رسمی به اطلاع عموم مردم خواهد رسید.

• شورای عالی فضای مجازی چگونه راه‌اندازی شد و نقش وزارت ارتباطات در این شورا چیست؟
مساله فناوری مجازی بخشی از زندگی جامعه و در همه ابعاد زندگی و در ارتباط با فضای کسب‌وکار، تحصیل، کار، دولت، مسایل آموزش، تجارت و… نقش دارد، بنابراین ابتکاری که مقام‌معظم‌رهبری نزدیک به ۲۰ ماه قبل داشتند یعنی شورایعالی فضای مجازی، امری بسیار مهم برای این عرصه بود. چون فضای مجازی فقط در اختیار ما نیست و به همه رفتارهای دیگر و همه دستگاه‌های مختلف مرتبط هستند. ما ظرفی را آماده می‌کنیم که محتوای این ظرف توسط مردم، فضای آموزشی – فرهنگی و… به وجود می‌آید؛ بنابراین نیازمند این هستیم که این کار بزرگ جایی سیاستگذاری شود. در نتیجه حکم مقام‌معظم‌رهبری که نیمه اول اسفند بود و دیگر جلسه‌ای هم نداشتند، اختلافاتی هم به وجود آمده بود؛ یک ماه و نیم قبل آقای روحانی حکمی به من داد و من باید همه مشکلات محتوایی- ساختاری و حقوقی را برطرف می‌کردم. شنبه گذشته اولین جلسه در دولت جدید تشکیل شد، جلسه بسیار خوبی بود و همه اعضای جلسه نگاه بسیار روشنی به شورایعالی فضای مجازی داشتند. در این جلسه مشخص شد باید همه دستگاه‌های دولتی همکاری لازم را داشته باشند تا این حکم محقق شود. یکی از تصمیمات در این جلسه ساماندهی شبکه ملی اطلاعات بود. متاسفانه در جامعه ما چون مردم عادی ورود به این مسایل تخصصی ندارند ما هم شاهدیم که ابهاماتی در ذهن مردم ایجاد می‌شود.

• چه ابهاماتی؟
وزارت ارتباطات و دولت به‌خوبی می‌داند مردم به اینترنت نیاز دارند اما

شایعاتی وجود دارد که اینترنت ملی و شبکه ملی ارتباطات، ارتباط مردم را با اینترنت بین‌المللی قطع می‌کند، این حرف از اساس درست نیست. هیچ طرح و برنامه‌ای در دولت وجود ندارد که مردم ارتباط‌شان به اینترنت بین‌الملل قطع شود. وقتی در داخل کشور شبکه ملی اطلاعات درست کنیم یعنی دسترسی بر آنچه در ایران است، سریع است. در نتیجه ما می‌خواهیم به مردم سرویس بهتر ارایه دهیم.

• شورای فیلترینگ چه نقشی در این امر ایفا می‌کند؟ ‌
شورای فیلترینگ شورایی است که در قوه قضاییه تشکیل شده و وزارت ارتباطات هم یکی از اعضای این شوراست. هدف این شورا این است که آن چیزهایی که از نظر اخلاقی دغدغه‌ خانواده‌ها یا از نظر سیاسی دغدغه نظام هست را حفظ کنیم. دنیای امروز بسیار پیچیده است و تکنولوژی به‌سرعت در حال پیشرفت است. این موضوع فقط مربوط به کشور ما نیست و بسیاری از نظام‌ها و دغدغه‌ مردم خود را لحاظ می‌کند.‌

• شما در فیس‌بوک یا شبکه‌های مجازی صفحه‌ای دارید یا خیر؟
نه، من بیشتر درگیر مسایل اجرایی هستم. در گذشته هم اگر وقت آزاد داشتم در کنار کار اجرایی، کار علمی می‌کردم. درواقع فیس‌بوک‌باز نیستم و هیچ‌وقت صفحه‌ای نداشته و ندارم. یک روز کسی به من زنگ زد و گفت تبریک می‌گویم در فیس‌بوک عضو شده‌اید، من هم چک کردم دیدم بله فردی در فیس‌بوک به اسم من صفحه‌ای درست کرده، عکس خوبی هم گذاشته بود، مردم هم نظراتشان را گفته بودند، نظرات مردم را خواندم اما این صفحه‌ها متعلق به من نیست. اگر یک شبکه خوب داخلی وجود داشته باشد، بی‌میل نیستم در آن عضو باشم. من همیشه سعی کردم ارتباطم را با مردم برقرار کنم، بر این اساس اگر روزی این اتفاق بیفتد مایلم صفحه‌های اینچنینی داشته باشم.

• پروانه رایتل از طرف وزارت ارتباطات داده شد اما حواشی بسیاری داشت. کار رایتل به کجا رسید؟

در پروانه‌ای که وزارت ارتباطات به رایتل داد مجوز ارتباط تصویری هم بوده و زمانی که جلو این کار گرفته شده ارتباطی به وزارتخانه ما نداشت. همین حالا که ما صحبت می‌کنیم همه مردم بدون داشتن رایتل ارتباط تصویری دارند. در نتیجه هرکدام از افراد می‌توانند با نصب برخی نرم‌افزارها روی موبایل یا رایانه شخصی خود ارتباط تصویری داشته باشند. اما برخی با تبلیغات نادرست، خانواده‌ها را نگران کرده‌اند به نظر ما این تکنولوژی و ارتباط در دنیا وجود دارد و اینکه ما جلو رایتل را بگیریم چیزی اصلاح‌نشده است. این غلط است که ما فکر کنیم همه مردم دنبال خلاف هستند در واقع بیشتر مردم ما از تکنولوژی به نحو درستی استفاده می‌کنند و اگر اقلیتی استفاده نادرست دارند باید آن اقلیت کم را اصلاح کرد.• برای بردن اینترنت و فناوری به مناطق محروم چه برنامه‌ای دارید؟ ‌
فشار بیش از حدی از جانب مردم و نمایندگان به لحاظ توزیع اینترنت داشتیم. ماجرا این است که ما اینترنت را واگذار نمی‌کنیم. ما این همه فارغ‌التحصیل در زمینه IT داریم و می‌خواهیم زیرساخت و بستر را آماده کنیم تا بخش خصوصی این کار را انجام دهد. شرکت‌هایی هستند که این کار را انجام می‌دهند. اینها یک پنهای باند محدودی را در اختیار دارند. معتقدیم کسانی که در مناطق محروم و مرزی زندگی می‌کنند هیچ فرقی با فردی که در تهران است نباید داشته باشند چراکه امکانات متعلق به تمام مردم ایران است. وقتی یارانه، ثبت‌نام‌ دانشگاه و هزار و یک موضوع دیگر را از طریق اینترنت انجام می‌دهیم پس باید دسترسی همه مردم را به اینترنت برقرار کنیم.

/ایتناآبان ۱۳۹۲ بنقل از مصاحبه شرق باواعظی