بی اختیاری مدفوع در کودکان

بی اختیاری مدفوع به حالتی گفته می شود که : فرد بدون آن که علتی عضوی داشته باشد، در لباس و یا سایر موقعیت هایی که از نظر اجتماع پسندیده نیست، مدفوع کند. طبق DSM سن زمانی و عقلی کودک باید حداقل ۴ ساله باشد و بی اختیاری حداقل هر ماه یک بار و به مدت ۶ ماه متوالی اتفاق افتاده باشد. ملاک ۴ سال به آن دلیل انتخاب شده است که بررسی ها و پیگیری های متعدد نشانگر این موضوع هستند که ۵۰ درصد کودکان در ۲ سالگی و ۱۰۰ درصد آنان در ۴ سالگی قادرند که بر مدفوع کنترل داشته باشند.

به طور معمول؛ بی اختیاری مدفوع به دو طبقه ی عمده و چند طبقه ی فرعی تر تقسیم بندی می شوند؛ این طبقات عمده عبارتند از: اولیه و ثانویه. بی اختیاری مدفوع اولیه زمانی طبقه بندی می شود که پس از رسیدن به سن زمانی و عقلی ۴ سال، ادامه یافته و دوره ی زمانی قبلی کنترل مدفوع حداقل به مدت زمان یک سال اتفاق نیفتاده باشد. اگر در پی یک سال کنترل، بی اختیاری مدفوع ظاهر شود، از نوع ثانویه تلقی می شود.

برای مطالعه بیشتر در زمینه مشکلات دفع در کودکان:

۱۲ توصیه جهت آموزش دستشویی رفتن به کودکان

آموزش توالت رفتن به کودکان

ملاک هایی که از نظر DSM برای تشخیص بی اختیاری مدفوع هستند عبارتند از:

الف) دفع مکرر مدفوع در محل هایی که مناسب این منظور نمی باشد، خواه عمدی و یا خواه غیر عمدی باشد.

ب) وقوع حداقل یک مورد در ماه به مدت زمان ۶ ماه .

پ) سن زمانی و عقلی حداقل ۳ ماه.

ت) ناشی از علت های جسمی همانند: مگا کولولن، آگانگلیونی نیست. سه نظریه ی عمده در مورد علت بی اختیاری مدفوع وجود دارد، این نظریه ها عبارتند از: نظریه طبی، نظریه ی پویایی روانی و یادگیری – رفتاری.

نظریه ی طبی: این نظریه از دیدگاه رشد عصبی به مشکل نگاه می کند. بی اختیاری مدفوع در این چشم انداز، حاصل از نارسایی های رشدی در ساخت و کارکرد مکانیزم های تشریحی و فیزیولوژیکی مورد نیاز برای کنترل روده می باشد، این نارسایی های عضوی، موقتی به شمار می آیند.

نظریه ی پویایی روانی: این نظریه، اختلال بی اختیاری مدفوع را نشانه ی برخی از تعارض های عمیق تر می داند.

نظریه ی یادگیری_ رفتاری: این نظریه؛ بی اختیاری مدفوع را به دلیل نادرست بودن روند آموزشی استفاده از توالت ناشی می دانند.

روش های رفتاری، با موفقیت بیشتری در درمان بی اختیاری مدفوع مورد استفاده قرار گرفته اند. از جمله ” برچسب های ستاره ای ” که در آن ها ، کودک برای هر روزی که بدون بی اختیاری سپری کند، ستاره ای را در چارت وارد می کند. سایر تقویت کننده های رفتاری بسیار اثر بخش بوده است. اما با این حال، شاید بهترین روش مقابله با این اختلال ، روش ترکیبی طبی _ رفتاری نیز باشد.

مطالب مرتبط

ناخن جوی در کودکان چالش های ایجاد پیوند دلبستگی ایمن با کودک بررسی رفتار خودارضایی در کودکان معرفی اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان