نقش پدر برای نوزاد

مردان با عبور از زندگی مجردی به تأهل، تغییرات گوناگونی در رفتار و کردار خود تجربه می کنند. زمان، خلقیات افراد را تغییر می دهد و این تغییر در طول زمان همواره دستخوش تحولات است. ورود نوزاد به محیط خانه هم در بروز تغییرات در رفتار زن و شوهرها بی تأثیر نیست. این تغییر که با خوشحالی و شور و شعف بسیاری همراه است گاه باعث خدشه دار شدن محیط امن خانواده می شود.

البته حساس بودن نسبت به نوزاد تازه وارد برای همه وجود دارد ولی توقعاتی که زن و شوهرها از یکدیگر دارند گاه موضوع اختلاف می شود. زن به عنوان نقش مادر در زندگی بچه محور اصلی است و مرد هم به عنوان حامی و یار دیگر او را در این امر همراهی می کند. برتری جویی و سلطه بر دیگری امری مذموم در نظر گرفته شده است ولی تصورات غلط و ندانستن نیت قلبی دو طرف باعث سوء تفاهماتی در زندگی می شود.

خانم ها دوست دارند همان طور که خودشان به تر و خشک کردن نوزاد می پردازند، شوهرشان هم به همان نحو عمل کند که این توقعی بیجاست. دیده شده که در پی همین موارد کوچک گاه دو طرف از یکدیگر دلگیر شده اند. حس برتری جویی در این مورد موجب می شود به جای این که مرد را در امور مربوط به نوزاد مشارکت دهیم بدتر او را فراری دهیم. خانم ها نقش های متفاوتی دارند از جمله نقش مادر، نقش همسر، نقش دختر، نقش کارمند یا رئیس اداره. این که بتوان هر کدام از این نقش ها را در جای خود به کار گرفت مهم ترین اصل است. البته مردها هم باید از نقش ها از جمله نقش سنتی شان به عنوان نان آور خانه کمی فاصله بگیرند و در امور مربوط به نوزاد مشارکت جویند.

آقایان به خاطر همین خصوصیات که در طول تاریخ برای آنها تصور شده انعطاف پذیری کمتری دارند و تصور می کنند کاری که انجام می دهند درست است. دقت کنید؛ مشکل از همین جا شروع می شود. هر دو طرف تصور می کنند کارشان درست است. بارها دیده شده که زن به مرد مواردی را تذکر داده ولی شوهر به دلایل گوناگون آن را فراموش کرده و این مسأله مشکلاتی را به وجود آورده است.

شما به عنوان یک زن سعی کنید نقش خود را به اقتضای زمان تغییر دهید. همان طور که از شوهرتان می خواهید حامی شما باشد، شما هم با تغییر در نقش خود او را مجاب به مشارکت کنید. از او بخواهید هنگام تعویض پوشک بچه شما را یاری دهد و هنگام حمام کردن نوزاد در کنار شما باشد. اگر اشتباهی از شوهرتان در مورد نگهداری از نوزاد سر زد، پرخاش نکنید، بر عصبانیت خود مسلط شوید و در زمان مناسب با او صحبت کنید.

روحیه ریاست طلبی در خانه جایی ندارد. شاید براساس لیاقت و شایستگی های شما در محیط کار به شما امتیازات ویژه ای داده باشند ولی این طرز فکر را به خانه تسری ندهید چون محیط خانه روابط ویژه ای دارد. روحیه انتقادپذیری را بالاببرید و برای حل مشکلات خود سعی کنید در محیطی آرام و زمانی که هر دو خسته نیستید به شکل سالم و رودررو بحث کنید و راه حل هایی برای نگهداری بهتر نوزاد و کمک به یکدیگر بیابید. این را بدانید که شوهر شما هم فرزندش را دوست دارد ولی طرز نگاهش با شما فرق دارد. به او فرصت دهید تا دیدگاه خود را بگوید و از شنیدن حرف های او طفره نروید. گفت وگو، شنیدن و پیدا کردن راه حل مناسب به هر دو شما در مراقبت از کودک کمک می کند.