برای دخترم دنیز

هرکجا که بروی آنجا خانه ی من است خیابان جاده تمام پله هایی که بالا وپایین بروی حتی نیمکت تنهاییت تکیه گاه من است من ازپی تو میایم برایت کاسه ای آب میشوم ودرزیرپایت فرو میریزم من صدای توشاعر:بهجت شکیب نیا