محراب نور

اَلا یا اَیُّـــهَا الساقی اَدِر کَاســـاً و ناوِلهــــــــا
تو ای منجی قلب ما از این گرداب مشکلهـا

در این تنهایی از سرّی به بالین تو من نازم
ولیکن باشدت رازی ز منزلها و محفلهــا

که در رسم محبت هم بباید مادری کردن
وگرنه شبه ما باشد به آهن ها و حیوانها

صبا را با غزل هایم در آفاق جهان دیدم
بباشد چشم من بینا در این کوری آدمها

حقیقت را در اندیشه، از آن دیوار بشنفتم
مَتٰی ما تَلْقَ مَنْ تَهْویٰ دَعِ الدُّنْیا و اَهْمِلْها