دیانت در برابر خیانت

در نتیجه چنین پیمانی، اتباع کشور بیگانه از شمول قوانین و ضوابط جاریه جزایی و مدنی در قلمرو کشور میزبان مستثنی بوده و رسیدگی به دعاوی حقوق آنان یا محاکمه آنها در برابر اتهام به ارتکاب جرم در دادگاه‌های مخصوص یا در همان کشور بیگانه صورت می‌گیرد.

امریکا به‌دنبال خوارکردن ملت مسلمان ایران و تجاوز گستاخانه و آشکار به جان و مال و ناموس مردم، مدت‌ها به‌دنبال کسب امتیاز کاپیتولاسیون از دولت ایران بود. لایحه کاپیتولاسیون در کابینه «اسدالله‌ علم» در تاریخ 13 مهر ماه 1342 به تصویب رسید و در سوم مرداد ماه 1343 در مجلس سنا نهایی شد. حسنعلی منصور که پس از علم به نخست‌وزیری رسیده بود، لایحۀ مزبور را در 21 مهر همان سال به مجلس شورای ملی برد و از تصویب نمایندگان گذراند.

در ماده واحده تصویب شده آمده است:

«... به‌ دولت‌ اجازه‌ داده‌ می‌شود که‌ رئیس‌ و اعضای‌ هیأت‌های‌ مستشاران‌ نظامی‌ ایالات‌ متحده‌ را در ایران‌ که‌ به‌ موجب‌ موافقت‌نامه‌های‌ مربوطه‌ در استخدام‌ دولت‌ شاهنشاهی‌ می‌باشند، از مصونیت‌ها و معافیت‌هایی‌ که‌ شامل‌ کارمندان‌ اداری‌ و فنی‌ موصوف‌ در بند «و» ماده‌ اول‌ قرارداد وین‌ که‌ در تاریخ‌ 18 آوریل‌ 1961 مطابق‌ 29/1/1340 به‌ امضا رسیده‌ است‌، برخوردار نماید.» پس از انتشار متن کامل مذاکرات در مجله داخلی مجلس شورای ملی و آگاهی «حضرت امام خمینی»(ره) از این فتنه و خیانت رژیم شاه به ملت آزاده کشور، امام تصمیم به افشاگری و نشان دادن عمق فاجعه می‌گیرند که این تصمیم رژیم پهلوی را به وحشت می‌اندازد و تلاش می‌کند امام را از اقدام باز دارد.

‌روز 4 آبان 1343 - 20 جمادالثانی 1384 مصادف با میلاد مبارک «حضرت فاطمه زهرا»(س) نطق آتشین و انقلابی و تکان دهنده امام در قم، خیانت رژیم پهلوی را در تصویب لایحه کاپیتولاسیون برملا ساخت و غیر قانونی بودن مصوبه مذکور و همچنین مجلس و دولت را خائن و غیرمشروع و غیر قانونی اعلام فرمود. امام علاوه بر ایراد سخنرانی حماسه‌ساز خود، با صدور اعلامیه‌ای از خیانت ننگین حکومت، بیش از پیش پرده برداشت و مسئولیت همه طبقات و اقشار را در برابر این رهاورد جدید و نوظهور انقلاب سفید، مشخص کرد و از همه ملت ایران دعوت کرد، به دور از مناقشات جزئی در راه هدف مقدس استقلال و بیرون رفتن از قید اسارت کوشش کنند. این اطلاعیه بسرعت و با شیوه‌ای بدیع که به ابتکار جمعیت مؤتلفه اسلامی ترتیب داده شده بود، در سراسر کشور توزیع شد. به گونه‌ای که دستگاه‌های امنیتی و جاسوسی حکومت را سخت به وحشت انداخت.

‌ به‌دنبال آن در تاریخ 13 آبان 1343 رژیم حاکم با صدها کماندو و چترباز مسلح، خانه امام در قم را محاصره و شبانه از بام و دیوار وارد منزل امام(ره) شدند و با ضرب و شتم خادمین منزل به‌دنبال یافتن امام تا دستگیری ایشان برآمدند. در آن ساعت که امام(ره) در اندرون مشغول نماز و مناجات شبانه خود بودند، متوجه موضوع می‌شوند و بلافاصله لباس بر تن کرده و در کمال آرامش خود را به نیروهای پلیس که سراسر کوچه را اشغال کرده بودند تسلیم می‌کنند. امام را شبانه به فرودگاه مهرآباد منتقل و به کشور ترکیه تبعید می‌کنند.

پس از این اقدام حکومت پهلوی، مردم خشمگین قم به میان آمده و به‌طرف بیوت آیات عظام و علما جهت گفت‌وگو و چاره اندیشی رهسپار می‌شوند و این حرکت به یک قیام عمومی مردم تبدیل می‌شود، بازارها تعطیل می‌شود و تظاهرات مردم گسترش می‌یابد.

مراجع و علمای ایران و عراق با انتشار بیانیه‌هایی، پشتیبانی خود را از امام اعلام می‌دارند و مطبوعات در حد امکانات خود این حرکت مردمی را منعکس می‌کنند. نشریه‌ای به‌ نام «انتقام» از طرف مجاهدین حوزه علمیه قم با همکاری جمعیت مؤتلفه اسلامی آغاز به‌کار می‌کند و در روشن کردن افکار عمومی نسبت به فجایع دربار، ملت را به قیام و انجام وظایف شرعی که امام مشخص کردند، تشویق می‌کند. در این زمان رژیم دستگیری‌ها و کشتار مردم بی‌گناه را تشدید می‌کند و اموال مردم را به غارت می‌برد. رفتار وحشی‌گرانه خود را نهایت می‌بخشد و تلاش می‌کند با ارعاب و تهدید و تطمیع بر حرکت مردم تسلط پیدا کند.

در این میان «حسنعلی منصور» نخست‌وزیر وقت برنامه‌های خود را برای تثبیت لایحه کاپیتولاسیون به‌کار بست. زمانی که خیانت او به اسلام و ملت و اهانت به حضرت امام خمینی محرز شد، جمعیت مؤتلفه اسلامی اعلام آمادگی کرد که با اذن مرجعیت نسبت به اعدام انقلابی او اقدام کند. و خداوند اراده فرمود که تیر انتقام ملت از آستین قهرمان پر افتخار اسلام «محمد بخارایی» عضو شاخه نظامی جمعیت مؤتلفه اسلامی بیرون آمده و او را در برابر مجلس شورای ملی از پای درآورد. اخبار 24 ساعت گذشته رکنا را از دست ندهید

حسین انواری، عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی