بازیگر سیاه‌پوست «خدمتکار»: این فیلم در اوج تبعیض نژادی سیستمی ساخته شد

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، فیلم THE HELP که به نظر می‌رسد داعیه ضدتبعیض‌نژادی داشته باشد، در ماه گذشته توسط «برایس دالاس هاوارد» بازیگر فیلم که از منتقدین سینما است نیز به نقد کشیده شد.

بعد از این انتقادات بود که این فیلم در زمان اعتراضات علیه قتل جورج فلوید جزو فیلم‌های پر بازدید در نتفلیکس شد.

اما بعد از این انتقادات علیه فیلم این بار یکی دیگر از بازیگران فیلم یعنی «وایولا دیویس» نیز به نقدهای تندی علیه فیلم خدمتکار پرداخته است.

این بازیگر سیاه پوست و برنده اسکار که قبلاً از بازی در این فیلم ابراز پشیمانی کرده بود در گفت‌وگو با «ونتی فر» می‌گوید که این فیلم در اوج تبعیض نژادی سیستمی خلق شده است.

به گزارش رسانه‌ها دیویس می‌گوید: «روایت‌های زیادی انسانیت را پوشش نمی‌دهند. آن‌ها این ایده را پوشش می‌دهند که سیاه‌پوست بودن یعنی چه، اما… برای مخاطب سفید‌پوست ساخته می‌شود. مخاطب سفیدپوست در بهترین حالت می‌تواند بنشیند و در مورد اینکه ما چگونه زندگی می‌کنیم درس‌های آکادمیکی فرابگیرد. سپس سالن سینما را ترک و در مورد معنای آن بحث ‌کند. ‌نحوه‌ی زندگی ما برای آن‌ها تکان‌دهنده نیست.»

دیویس اضافه می‌کند: «کسی نیست که با «خدمتکار» سرگرم نشود. اما در بخشی از وجودم احساس می‌کنم که به خودم و مردمم خیانت کردم، زیرا در فیلمی بازی کردم که آماده نبود تمام حقیقت را بگوید.»

او در پاسخ به این پرسش که چرا حاضر به بازی در چنین فیلمی شده می‌گوید: «من آن بازیگر کارگر-گونه‌ای بودم که می‌کوشید وارد صنعت شود. فرصت‌های زیادی برای تبدیل یک بازیگر سیاه‌پوست ناشناخته و بی‌نام‌ونشان به بازیگری شناخته شده وجود ندارد.» دیویس «اما استون»، «ریز ویترسپون» و «کریستن استورات» را بازیگران «سفیدپوست دوست‌داشتنی» می‌نامد که در مراحل مختلف دوران بازیگری خود فرصت بازی در «نقش‌های شگفت‌انگیز» زیادی داشته‌اند و به همین علت به اینجا رسیده‌اند، اما «نمی‌توان بازیگران رنگین‌پوست زیادی را برشمرد که این وضعیت را تجربه‌ کرده‌اند.»

دیویس در این مصاحبه به اظهارات جنجالی‌اش در مورد «خدمتکار» در مصاحبه با «نیویورک تایمز» هم گفت‌وگو می‌کند. او در آن زمان گفته بود: «احساس می‌کنم در نهایت این صدای خدمتکاران نبود که شنیده شد. من شخصیت «ایبیلین» را می‌شناسم. «مینی» را می‌شناسم. آن‌ها برای من مانند مادربزرگ‌هایند، مادر من‌اند. اما این را می‌دانم که اگر قرار باشد فیلمی ساخته شود با این نگاه که می‌خواهم بدانم کار کردن برای یک خانواده‌ی سفیدپوست در سال 1963 و بزرگ کردن فرزند چه حسی دارد، باید بدانم که دقیقاً چه حسی در این باره دارید. من در طول فیلم چنین ادعایی را ندیدم.»

انتهای پیام/