ایمنی درمانی سرطان، بر باروری تاثیر دارد؟

به نقل از مدیکال اکسپرس، این کارآزمایی پیش‌بالینی که توسط مؤسسه کشف زیست پزشکی در دانشگاه موناش و مرکز سرطان پیتر مک کالوم استرالیا هدایت می‌شد، نشان داد که مهارکننده‌های کنترل ایمنی، یک نوع رایج داروی ایمنی درمانی، منجر به آسیب دائمی به تخمدان‌های موش و تخمک‌های ذخیره شده درون آن می‌شود.

در حال حاضر درمان‌های سنتی سرطان مانند شیمی درمانی و رادیوتراپی، با عوارض جانبی دائمی و منفی بر روی تخمدان‌ها مرتبط هستند. این امر می‌تواند منجر به ناباروری و یائسگی زودرس در دختران و زنان جوان شود.

نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که ایمنی درمانی مهارکننده‌های کنترل ایمنی باعث کاهش تعداد و کیفیت تخمک‌های بیماران، اختلال در تخمک‌گذاری و اختلال در چرخه باروری می‌شود.

تاکنون، عوارض جانبی بالقوه ایمنی درمانی بر باروری، نوعی درمان سرطان نوظهور و رایج‌تر که سیستم ایمنی را تحریک می‌کند، ناشناخته بوده است.

یافته‌های این تحقیق نشان داد که نوعی از ایمنی درمانی به نام مهارکننده‌های کنترل ایمنی که موانع را بر روی سیستم ایمنی آزاد می‌کند تا توانایی بیمار را برای مبارزه با سرطان افزایش دهد، می‌تواند فوری یا در آینده، باروری را مختل کند.

محققان گفتند که اکنون برای بررسی این یافته‌ها به مطالعات روی بیماران زن نیاز است. در این بین، حفظ باروری از طریق انجماد تخمک یا جنین باید برای زنانی که از این روش‌های ایمنی استفاده می‌کنند در نظر گرفته شود.

لورن آلسی، دانشجوی دوره دکتری در آزمایشگاه بیولوژی تخمدان موناش گفت: مطالعات انسانی اکنون باید در اولویت قرار گیرند.

آلسی افزود: در ابتدا تصور می‌شد که به‌طور کلی این درمان‌ها (نسبت به شیمی درمانی و رادیوتراپی) در زمینه اثرات آن بر اندام غیر از هدف، برای بدن آسیب کمتری دارند. با این حال، اکنون مشخص شده که عوارض جانبی التهابی در سایر اندام‌ها با این درمان‌ها بسیار رایج است.

وی ابراز کرد: نتایج تحقیق ما نشان می‌دهد که پزشکان و بیمارانی که برای آنان باروری ممکن است مهم باشد، باید احتیاط کنند. مطالعات در زنانی که این درمان‌ها را دریافت می‌کنند باید در اولویت قرار گیرند.

پروفسور شرن لوی، متخصص سرطان سینه در مرکز سرطان پیتر مک کالوم می‌گوید: تحقیقات بیشتر در مورد تأثیر این درمان‌ها بر عملکرد تخمدان و باروری زنان دریافت کننده این نوع درمان باید در اولویت قرار گیرد و باید در آزمایش‌های بالینی آینده زنان در سنین باروری لحاظ شود.

پروفسور لوی اظهار کرد: یافته‌های ما نشان می‌دهد که بحث باروری برای تمام زنان بر اساس سنی که توصیه می‌شود شیمی درمانی و نیز ایمنی درمانی دریافت کنند، حیاتی است.

وی ادامه داد: مداخلات مناسبی که می‌تواند باروری و عملکرد تخمدان را حفظ کند، می‌تواند برای تسهیل بارداری در آینده، پس از اتمام درمان انجام شود. این مداخلات باید به موقع انجام شود تا درمان ضد سرطانی به تاخیر نیفتد.

به‌دلیل نتایج چشمگیر در کاهش عود سرطان سینه، اکنون ایمنی درمانی به یک استاندارد مراقبت برای بسیاری از زنان مبتلا به سرطان سینه در مراحل اولیه قابل درمان تبدیل شده، اما تحقیقات بیشتری در مورد اثرات طولانی‌مدت ایمنی درمانی مورد نیاز است.

آلسی اظهار کرد: غیر از دارو‌هایی که مانع از تولید هورمون تخمدان‌ها حین شیمی‌درمانی می‌شوند و راهکار‌هایی برای پیشگیری از یائسگی زودرس در زنان جوان‌تر، انجماد تخمک و جنین تنها اقدام موجود برای حفظ باروری است.

وی گفت: مهم است به یاد داشته باشیم که فریز کردن جنین هزینه بیشتری لازم دارد و تهاجمی است و از آسیب تخمدان پیشگیری نمی‌کند به این معنی که یائسگی زودرس هنوز هم می‌تواند خطری برای این زنان باشد بنابراین اکنون بررسی راهبرد‌های هدفمند حفظ تخمدان را در اولویت قرار داده‌ایم که هدف آن در وهله اول جلوگیری از آسیب به تخمدان، بدون تداخل با توانایی دارو‌ها برای مبارزه با سرطان است.

وی خاطر نشان کرد: سایر انواع ایمنی درمانی نیز باید ارزیابی شوند. نتایج ما ممکن است پیامد‌هایی برای سایر روش‌های ایمنی داشته باشد، زیرا یافته‌های ما رابطه نزدیک بین سلول‌های ایمنی، مولکول‌های ارتباطی (سیتوکین‌ها) را که آزاد می‌کنند و تنظیم بسیاری از جنبه‌های باروری را نشان می‌دهد.

یافته‌های این تحقیق در Nature Cancer منتشر شده است.