راز هرگز چاق نشدن بعضی افراد

عوامل ژنتیکی، تغذیه‌ای و حتی رفتاری وجود دارد که در آن دخیل هستند، و میزان اینکه هر یک از این عوامل در هر یک از افراد خاص چگونه به کار می‌روند متفاوت است.

یکی از مهمترین عوامل ارتباطی با نوع بدن، متابولیسم است. بسیاری از افرادی که به نظر می‌رسد بدون افزایش وزن هر آنچه دوست دارند می‌خورند، در واقع بیشتر از بقیه ما غذا نمی‌خورند. به عنوان مثال، کسی که به طور روزانه بستنی می‌خورد، ممکن است با خوردن وعده غذایی کمتر، کالری‌های اضافی را جبران کند. یا شاید آرام آرام غذا می‌خورند و با کم خوردن پر می‌شوند.

اگر کالری این افراد اندازه گیری شود، ممکن است آن‌ها به همان اندازه‌ای که تصور می‌شود غذا نخورند. آن‌ها وقتی غذا می‌خورند، از نظر کالری بسیار مراقب هستند.

فعالیت بدنی نیزمی تواند بر روی وزن تاثیر بگذارد، البته لازم نیست که حتما یک ورزشکار باشد. برخی از افراد فقط بیشتر حرکت می‌کنند، حتی اگر آن‌ها لزوما ورزشکار نباشند. به عنوان مثال، آن‌ها ممکن است با سرعت بیشتری کار کنند، یک کار فعال داشته باشند یا تمام روز را در تعقیب بچه‌های خود بگذرانند. حتی شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد بعضی افراد از نظر ژنتیکی تمایل به جابجایی بدن خود دارند. این حرکت اضافی همچنین می‌تواند متابولیسم بدن را زنده کند. هرچه بیشتر حرکت کنید، میتوکندری در سلول‌های عضله بیشتر و در فعالیت آن‌ها افزایش می‌یابد؛ و این نیروگاه‌هایی هستند که با استفاده از انرژی برای حرکت، انرژی ایجاد می‌کنند. میتوکندری بیشتر، به معنای سوزاندن کالری بیشتر است.

همچنین شواهد کمی وجود دارد که نشان می‌دهد – برخی از افراد از زمانی که متولد می‌شوند به میزان قابل توجهی کالری بیشتری نسبت به دیگران می‌سوزانند. اما ممکن است اختلافات فیزیولوژیکی وجود داشته باشد که به برخی افراد امکان می‌دهد بدون استفاده از محدودیت شدید در خود، کالری که مصرف می‌کنند را تعدیل کنند. آبشار‌های سیگنال‌های سیستم عصبی و هورمون‌هایی که در خون ما گردش می‌کنند تعامل دارند تا زمان گرسنگی یا پر شدن به ما بگویند. این سیستم تنظیم کننده اشتها نامیده می‌شود و ممکن است در بعضی از افراد نسبت به دیگران حساس‌تر باشد.

یکی از هورمون‌های مهم درگیر در این سیستم، لپتین است. این کمک می‌کند تا تنظیم کنیم چه مقدار غذا می‌خواهیم در مدت زمان طولانی تری بخوریم.

ژنتیک هم می‌تواند در تمایل فرد به افزایش وزن یا کاهش وزن نقش داشته باشد. براساس یک مطالعه سال ۲۰۱۹، محققان بیش از ۲۵۰ منطقه مختلف DNA را که با چاقی همراه هستند را شناسایی کرده اند. برای این مطالعه، محققان ۱۶۲۲ نفر از افراد سالم با شاخص توده بدنی پایین (BMI) را در مقابل ۱۹۸۵ فرد مبتلا به چاقی شدید و ۱۰.۴۳۳ نفر از افراد با وزن طبیعی مقایسه کردند. آن‌ها دریافتند که شرکت کنندگان لاغر ژن‌های کمتری در ارتباط با چاقی داشتند. اما ژن‌ها به تنهایی وزن بدن را تعیین نمی‌کنند چرا که ژن‌هایی پیدا نشد که منحصراً از چاقی محافظت کنند یا کسی را مستعد چاقی کند.

تمایل ما به افزایش وزن یا حفظ وزن ما از قبل مشخص نشده است، اما همچنین کاملاً تحت کنترل ما نیست. هیچ سوئیچ خاموش کننده ژنتیکی وجود ندارد که به برخی افراد اجازه دهد بدون افزایش وزن، تمام آنچه را می‌خواهند بخورند. در عین حال، تمایل به افزایش وزن لزوما از یک شخص به شخص دیگر یکسان نیست.