همه چیز از خیابان آغاز شد

چه سالی بود؟ فرقی نمی‌کند. برای هر کسی از یک سالی آغاز شده است. از میانه سال‌های دهه شصت یا از یک ماه پرحادثه در کمرکش دهه هفتاد یا از تابستانی گرم در کویی در کمرکش تهران یا روزهای سبزی در آخرین سال‌های یک دهه بعدتر یا …یا… یا… یا…

چه فرق می‌کند؟ سال‌ها فقط عددند. مهم این است که همه می‌دانیم همه چیز از خیابان‌ آغاز شد. می‌دانیم در خیابان بود که همدیگر را پیدا کردیم. در خیابان بود که فهمیدیم بیشتر از آن‌که با هم فرق داشته باشیم شبیه همیم. در خیابان بود که فهمیدیم سرنوشت ما را خانه‌هایمان رقم نمی‌زند. فهمیدیم ما، همه ما، در شهرهای دور و نزدیک، در خانه‌های کوچک و بزرگ، با لباس‌های ارزان و گرانمان و گذشته‌های این‌جور و آن جورمان برای رستگار شدن به چیزی نیاز داریم که در هیچ شهر و خانه و لباس و گذشته‌ای پیدا نمی‌شود. چیزی که فقط می‌شود آن را در خیابان پیدا کرد. در این تنها دارایی مشترکمان.

در این تنها دارایی که هیچ‌کس نمی‌تواند آن را از ما بگیرد. در خیابان بود که فهمیدیم تاریخ چیزی است برای ساختن و نه برای خواندن. در خیابان بود که فهمیدیم خیابان جایی است برای ماندن و نه برای رد شدن. فهمیدیم خیابان چیزی است بیشتر از مسیر. چیزی است بیشتر از آسفالت و اسم و پلاک و خط عابر پیاده و چرخ دستی و خط ترمز و پیاده‌رو و هر چیز دیگر. و فهمیدیم اگر آینده‌ای در کار باشد هم از خیابان آغاز خواهد شد. چه سالی خواهد بود؟ فرقی نمی‌کند. مهم این است که آن روز همه خواهند گفت همه چیز از خیابان آغاز شد.

ما اولین شماره پادکستمان را از خیابان آغاز کرده‌ایم. از زهدان. از جایی که یکی شدن را مشق کردیم و به آینده امیدوار شدیم. از خیابان‌هایی گفته‌ایم که در آن دویده‌ایم، راه رفته‌ایم، زمزمه کرده‌ایم، فریاد زده‌ایم و ما شده‌ایم. از خیابان‌هایی که قاب‌های دیوارهایمان شده‌اند و در آینده، آینده‌ای که فرقی نمی‌کند کی باشد، در کتاب‌های تاریخ با قطع بزرگ چاپ خواهند شد. چون همه چیز، دست آخر به خیابان ختم خواهد شد…

موضوع اولین قسمت از پادکست رادیوچل «خیابان» است. این قسمت در روز شنبه، اول اردیبهشت ۱۴۰۳ منتشر می‌شود و از پادگیرهایی مثل کست‌باکس و اپل پادکست می‌توانید بشنوید.

Post Views: ۱۲