آیا صداقت و راستگویی همیشه بهترین راه است؟

هیچ کس دوست ندارد از دیگران دروغ بشنود یا در نظر دیگران فردی دروغگو و فریب کار شناخته شود. اما در برخی از شرایط راست گفتن و صداقت بهترین سیاست موجود نیست.

به گزارش آلامتو به نقل از lifehack؛ واقعیت این است که در برخی از شرایط دروغ گفتن می تواند مزایایی هم داشته باشد و این مزایا همیشه جزو مزایای فردی نیست. برخی از اوقات افراد برای محافظت از دیگران و احساسات آن ها، دروغگویی را انتخاب می کنند. خوب اجازه دهید این موضوع را با جزییات بیشتری مورد بحث قرار دهیم.

چرا انسان ها دروغ می گویند؟

بهتر است با خود صادق باشیم. همه ما در زندگی خود با شرایطی روبرو شده ایم که در آن به اجبار، دروغ گفتن را انتخاب کرده ایم. این ماهیت ذاتی و غریزی ماست که باعث فریبمان می شود و برخی از اوقات ما را از خطرات موجود حفظ می کند. برخی از اوقات ما برای پوشاندن رفتارهای بد، سوء استفاده کردن از دیگران ، افزایش قدرت یا به دست آوردن چیزی که می خواهیم، دروغ گفته ایم. اما در برخی از شرایط مجبور شده ایم برای حفظ احساسات طرف مقابل و اجتناب از درگیریِ غیر ضروری دست به دروغ گفتن بزنیم.

نداشتن صداقت در ماهیت و ذات ماست:

محققان بر این باورند که دروغ گفتن بعد از توسعه زبان آغاز شد. این گزینه تکامل استراتژی فریب کاری است که در آن سعی می شود افراد برای فریب یکدیگر دروغ بگویند. در مورد بهره وری و کارایی، دروغگویی راحت ترین روش برای افزایش قدرت و حفظ منابع موجود است. اگر دشمن شما بزرگ تر و قوی تر از شماست، پس نیروی فیزیکی نمی تواند برایتان زیاد مفید باشد. اما اگر بتوانید خود را با سلاحی همچون دروغ مجهز کنید و از دشمن خود سوء استفاده نمایید نه تنها قادر خواهید بود منابع خود را به دست آورید بلکه آن ها را مجبور می کنید به شما و ایده هایتان احترام بگذارند. با اینحال استفاده از این روش خوب و عادلانه نیست.

ما چند وقت یکبار دروغ می گوییم؟

این دوره زمانی بستگی به شخصیت افراد دارد. تکرار فرایند دروغگویی برای اولین بار توسط جامعه شناسی به نام بلا دپائولو مطرح شد. او از 147 نفر خواست دوره های عدم صداقت خود را در طول روز ثبت کنند. به طور میانگین، این افراد حداقل دو بار در روز دروغ می گفتند.دروغ هایی که این افراد گفته بودند در ماهیت خود تقریبا بی ضرر بودند و به افراد اسیبی نرسانده بودند.

ما دروغ می گوییم زیرا یاد گرفته ایم حرف بزنیم:

در واقعیت، ما دروغ گفتن را از سنین پایین یاد می گیریم. پدر و مادر شما همیشه نمی گفتند بابت غذای خوشمزه ای که میزبان در اختیارتان قرار می دهد تشکر کنید؟ اگر موارد اجتماعی را کنار بگذاریم، این موضوع خودش هنوز یک دروغ جزئی محسوب می شود. کودکان معمولا بین سنین 2 الی 5 سالگی دروغ گفتن را یاد می گیرند. کنگ لی روانشناس دانشگاه تورنتو کودکان بین 2 الی 8 سال را مورد مطالعه قرار داد تا بتواند نوع دروغ هایی که آن ها بیان می کنند را مورد ارزیابی قرار دهد.

زمانی که کودکان برای اولین بار در سن 2 سالگی دروغ می گویند، این موضوع نشان می دهد که آن ها شروع به بررسی استقلال خود می کنند. آن ها دروغ می گویند تا ببیند چه چیزی بعد از آن به دست می آورند. در سن 8 سالگی، کودکان در واقع ظرفیت و توانایی دروغ گویی را برای فریب احساسات دیگران دارند. نتیجه این مطالعه نشان دهد این دروغ ها بر اساس همدردی و همراهی تحریک می شود و در بیشتر موارد، ربطی به فریب و سوء استفاده ندارد.

دروغگویی انعکاسی از اهداف ماست:

برخی از اوقات برای دروغ گفتن حتی لازم نیست دهان خود را باز کنید. چهره و ظاهر صورت می تواند یک واقعیت نادرست را به اطرافیان منتقل کند. تحسین و اغراق در برخی از شرایط می تواند رابطه نزدیکی با دروغ داشته باشد. اما در این موارد، دروغگویی هرگز بدخواهانه نیست. واقعیت این است که چنین مواردی نشانه های آرمان های یک فرد است.

در مطالعه انجام شده توسط رابرت فلدمن، چندین نفر از دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفتند. از این افراد خواسته شد نمرات و تلاش های خود در مدرسه را بیان کنند.بیشتر دانش آموزان درباره نمرات واقعی خود، صادق نبودند. اما به جای اینکه همانند بیشتر افراد به هنگام دروغ گفتن اضطراب داشته باشند، این افراد کاملا هیجان زده بودند و به خوبی در مورد دستاوردهای خود صحبت می کردند.

اگر صداقت برایمان کارساز نباشد، دروغ می گوییم: تیم لوین

بین دروغ گویی اخلاقی و غیر اخلاقی تفاوتی وجود دارد؟ اگر با خودمان صادق باشیم، پاسخ به این سوال مثبت است. برخی از دروغ ها برای محافظت از خود فرد یا دیگران بیان می شوند. دروغگویی برای فردی که دروغ می گوید اثرات روانی دارد. افرادی که با خودشان بسیار صادق هستند اغلب بیشتر از سایر افرادی که چنین نیستند مستعد افسردگی می باشند. حتی استفاده صحیح از دروغگویی می تواند مزایای بین فردی هم داشته باشد. با این حال فرد باید بداند چه زمانی می تواند دروغ بگوید. در حقیقت، اگر فردی دریابد که شما به او دروغ گفته اید تا از جان و روحش محافظت کنید، قطعا اعتماد بیشتری به شما خواهد داشت.

دروغگویی برای کامیابی بهتر:

دروغگویی برای کمک به جامعه در برگیرنده چهار ساختار متمایز از ظرفیت انسان است: تئوری ذهن،دلسوزی، حافظه و رویاپردازی

در این شرایط، انتخاب ما برای دروغگویی نتیجه استدلال های اخلاقی و احساسی است. ما مهربانی را بر حقیقت ارجح می دانیم تا بتوانیم از روح افراد محافظت کنیم. با توسعه مغز، استدلال اخلاقی ما نیز به همان نرخی که کنترل شخصی و سایر توانایی های شناختی توسعه می یابد، تکامل پیدا می کند. در این میان برخی از دروغ ها نیز هستند که به آن ها دروغ های آبی می گویند. این دروغ ها، موارد نادرست دوستانه ای هستند که سعی دارند از طرف مقابل محافظت کنند.

در این شرایط ممکن است فرد دروغگو برای کاری که انجام داده، مجازات شود.

دروغگویی همیشه چیز بدی نیست:

آنچه که شدت دروغ را مشخص می کند، نیتی است که پشت آن قرار دارد. دروغ هایی که برای محافظت از افراد گفته می شوند می توانند به تقویت روابط کمک کنند. سایر دروغ هایی که برای تحسین دیگران گفته می شوند تقریبا بی ضرر هستند. همه ماها برای دروغ هایی که می گوییم دلیل منطقی داریم و واقعیت این است که در برخی از موارد تصمیم می گیریم دلایل خود را با دیگران به اشتراک نگذاریم. برخی از اوقات یک دروغ جزئی می تواند از روح و جان افراد محافظت کند.