فرزندخواندگان گاو خشمگین

ب ام و M1

ب ام و سعی داشت تا برای مدل 3000 سری EB مسابقه ای مشهور به Batmobile جایگزنی مناسب بسازد. برای این کار کارگاه تازه تاسیس M Power مامور ساخت یک سوپراسپرت موتور وسط شد تا به خاطر نداشتن تجربه کافی، مهندسان M تصمیم گرفتند تا دست دوستی به سمت لامبورگینی دراز کنند و این کمپانی نیز به خاطر مشکلات مالی، قبول کرد تا ب ام و را در پروسه طراحی محصول جدید بازی کند. در نهایت قرار شد تا لامبورگینی در کنار وضعیت نامناسب، کیفیت خودروهای تولیدی این برند سبب شد تا ب ام و در نهایت مراحل طراحی و تولید را خودش به پایان برساند.

داچ وایپر RT/10

کرایسلر در اواسط دهه 80 میلادی لامبورگینی را خریداری کردم. زمانی که در اواخر این دهه پروژه خودرو اسپرت سریع و سبک وزن داچ یعنی پاییز کلید خورد، طراحی پیشرانه و برخی بخش های شاسی به مهندسان لامبورگینی سپرده شد. بنابراین پیشرانه 10 سیلندر 8 لیتری 400 اسب بخاری نسل اول وایپر از بسیاری جهات دستپخت مهندسان ایتالیایی است. مدیران کرایسلر اما این قضیه را به هیچ وجه پنهان نکردند و حتی در بازاریابی و معرفی وایپر، از آن برای بالا بردن اعتبار این خودرو استفاده کردند. با این حال پس از فیس لیفت و عرضه مدل GTS، ارتباط وایپر با طرح مهندسان لامبو بسیار کمرنگ شد.

وکتور M12

وکتور برندی آمریکایی بود که در اواخر دهه 70 و برای تولید لامبورگینی آمریکایی تاسیس شد. پس از عرضه اولین محصول در اوایل دهه 90 وکتور ورشکست شد و سهام آن توسط یک کمپانی اندونزیایی خریداری شد. این گروه (مگاتک) اما لامبورگینی را نیز خریداری کرد تا وکتور و لامبورگینی به هم مرتبط شوند. محصول دوم وکتور با نام M12، از شاسی و پیشرانه دیابلو بهره مند شد و وکتور دیگر از پیشرانه و متعلقات آمریکایی (خصوصا شورولت) استفاده نکرد. با وجود قیمت بسیار پایین تر وکتور M12، این خودرو نتوانست به اندازه دیابلو پرفروش باشد و در نهایت وکتور دوباره تعطیل شد.

Cizeta V16T

مارچلو گاندینی کار طراحی لامبورگینی دیابلو را بر عهده داشت و طرح نهایی را در اواخر دهه 80 میلادی تسلیم مدیران این کمپانی کرد. با این حال مالکان وقت لامبورگینی یعنی کرایسلر، طرح دیابلو را بسیار ساختارشکنانه ارزیابی کردند و به همین دلیل از Tom Gate آمریکایی خواستند تا خطوط فضایی دیابلو را اندکی تعدیل کند. این قضیه به مذاق گاندینی مغرور خوش نیامد و برای همین طرح اولیه دیابلو را با کمترین تغییرات به کمپانی تازه تاسیس Cizeta داد. این برند توسط کلاودیو زامپولی تاسیس شده بود و عده ای از مهندسان سابق لامبورگینی در آن مشغول به کار شده بودند. به همین خاطر فلسفه و مشخصات Cizeta V16T بسیار شبیه به محصولات لامبورگینی شده و به نحوی آن را فرزندخوانده لامبورگینی می دانند.

آئودی R8

آئودی در اواخر دهه 90 میلادی اختیار لامبورگینی را در دست گرفت و انقلابی شگرف در زمینه های مختلف این کمپانی ایجاد کرد. این تحولات اما به نفع خود آئودی نیز بود، چرا که مهندسان لامبورگینی برخی تجارب و ایده های ناب خود را در اختیار همتایان آلمانی خود گذاشتند. این اتفاق سبب شد تا هنگامی که آئودی نمونه خیابانی اولین سوپر اسپرتش یعنی R8 را عرضه می کرد، به سراغ مهندسان لامبورگینی رفته، از آنها کمک بگیرد. علاوه بر این پلت فرم R8 و پیشرانه نمونه v10 آن با گالاردو مشترک است. بنابراین می توان R8 را برادرخوانده آلمانی گالاردو دانست.

بوگاتی ویرون

شاید کمتر کسی باور کند که لامبورگینی در طراحی و ساخت سریع ترین خودرو جهان در دهه اول قرن بیست و یکم، نقشی انکارناپذیر داشت. پس از خریداری بوگاتی توسط گروه صنعتی فولکس واگن، تعدادی خودرو مفهومی به سفارش مدیران فولکس واگن برای ارزیابی بازار ساخته شدند که آخرین نمونه، ویرون بود.این خودرو با ظاهری جذاب احتمالا در آینده نزدیک به یک خودرو تولیدی بدل می شد. برای همین، مهندسان لامبورگینی به کمک مهندسان بوگاتی شتافتند تا پلت فرم و متعلقات فنی این خودرو به طور دقیق و مناسبی طراحی شود. با آن که همکاری لامبورگینی با بوگاتی پس از عرضه نمونه مفهومی و در مراحل ساخت گونه تولیدی کمرنگ تر شد، اما هنوز هم ویرون موفقیتش را مدیون لامبو است.