عجیب ترین گورستان های ایران کجاست؟

به گزارش خبرگزاری برنا؛ در این مجموعه به گورستان های باغلق جرگلان، سفید چاه بهشهر، جن های روستای تیس چابهار، دارالسلام شیراز، هفتاد ملا میرجاوه و همچنین قبرستان تاریخی و خاص پیرازمیان و قبرستان هایی با شیرهای سنگی و مجسمه های عجیب پرداخته ایم که دیدن آنها خالی از لطف نیست.

گورستان باغلق جرگلان

باغلق روستایی ترکمن نشین در منطقه جرگلان استان خراسان شمالی است. گورستان روستای باغلق از گورستان های قدیمی خراسان است و شکل آن متفاوت از آرامگاه های متداول در ایران است.

گورستان باغلق دور از روستا و بر فراز یک تپه ساخته شده است. در این گورستان مشخصات فرد دفن شده بر روی ستون های چوبی عمودی ثبت شده است.

به گفته ساکنان محلی، در روستای سفیدچاه سنگ قبر مردگان بر اساس شغل آنها حکاکی و ساخته می شد. اما مدتی است که این سنت متوقف شده و درگذشتگان با سنگ های امروزی دفن می شوند.

بیشتر اطلاعات در مورد قبرستان تیس و حتی قدمت آن با حدس و گمان و افسانه همراه است. حفر قبرها در کنار هم بر روی سطح صخره ای این باور را رواج داده که قبرستان متعلق به جن ها است. با این حال گفته می شود ممکن است تلاش برای مراقبت از اجساد مردگان در برابر تعرض حیوانات دلیل این نوع ساخت گورستان بوده باشد.

قبر های قدیمی با خط های رقاع، کوفی، بنایی، ثلث، نسخ و نستعلیق کنده کاری شده اند و تصاویری از قیچی، شانه، آینه و ابزار شغل های مردگان بر سنگ قبرها خودنمایی می کنند. قبر افراد سرشناس مربوط به دوره زندیه تا قاجاریه در این آرامگاه دیده می شوند. با این حال، این قبرستان در معرض تخریب قرار گرفته و صدمه بسیاری دیده است.

به نظر می رسد که شکل قبرها از مقبره کوروش الهام گرفته شده باشد. گفته می شود که قبرستان هفتادملا بیش از 700 سال قدمت دارد. با این حال برخی مدعی اند که اولین قبرها مربوط به موبدان زرتشتی بوده که پس از حمله اعراب به ایران به این منطقه پناه آورده بودند.

در نزدیکی این منطقه مجسمه های سنگی با نقش های انسان هایی که دهان ندارند، وجود دارد. ده ها مورد از این آثار موجودند که اندازه آنها بین 40 تا 360 سانتیمتر متفاوت است. قدمت گورهای این منطقه به هزار تا دو هزار سال قبل از میلاد بر می گردد. بخش عمده ای از این منطقه تاریخی بر اثر بی توجهی تخریب شده است.

با وجود اینکه این مجسمه های سنگی در قبرستان های قدیمی بختیاری دیده می شوند اما بی توجهی به آن ها موجب شده که بسیاری از آن ها به سرقت بروند یا در معرض نابودی قرار بگیرند.

ارتفاع واقعی این استوانه های سنگی از حداقل یک متر تا حداکثر پنج متر و ارتفاع آن ها از سطح زمین از حداقل 60 سانتی متر تا حداکثر 4 متر است.