طایفه ام کمــــایی(کمویل)بهمئی

آن لحظه کـــه رفــت یار و زدم رگ را تازه فهمـیدم چیســت کــه همـــه ول نمیکنن شیرینی جان را گفتم کـــه خبر کنید طبیب را و ببندید شارگ را یکیتان هم هی بگیرد نبضم را طبیبشاعر:نعمت الله سیادت مقدم

آن لحظه کـــه رفــت

یار و زدم رگ را

تازه فهمـیدم

چیســت

کــه همـــه

ول نمیکنن

شیرینی جان

را گفتم کـــه

خبر کنید طبیب را

و ببندید شارگ را

یکیتان هم هی بگیرد

نبضم را طبیب به

آمد به بالین و

بگفتا الله کریم

خدا کریم

نعمت الله

لیکن سخت بستم ره

رفتن را!
(ره رفتن بستم منظورم رگم بود)

ار دی ی کر شیر کمویی

افتا و خاک

نر نزیکش ضربیل بی

جونیش هم ایکنه دشمن

هـــــــــــلاک!

تاو از ری تاو از او ری

مینا سوزی در ونوم

ار بباره برف بارون

زینی کاکام ای بــــــــــــروم!

در وآز کـــن ایشکنوم

در تابل جــــون ریش

کای نعمــــــت بده گومیشل!

ای ما خــــومون دی

کمویل همه مون

میراحمد سی خرد برمون

دی شیخ سی رممون!

ای ما خمون دی کمویل

ی عـــــراق پر طلا

اومیم زن بگریم ار

طیفه خان طلا!

ای ما خومون دی

کمویل دی کمویل

جاهلون آوازه دی

کمویل ره و چهار

گوشه آسمون!

آفتــــــابه گردن سوریی

گر گردن گـــــــــوی

طلا ور گــــــردش

کـــــای نعمت ره و حج کربلا!

پار ای مجـــــال میشــــــل

ای بریـــدن قیلون زر

میخـــــکی تی یک

ایــــــکشیدن!

سرحد و چویل خشه

گرمسیر و گندم

هر جا که میل تن

کپر سیت بوندم!

تولکی که ته زنی

خوش سر نیاره

ار بیار خوش سر زهر ماره!

گر قطره گردی در

دریایش با الکش

بیز میکند تو را،،،،!

(طایفه ام کمایی(کمویل)ایل بهمئی)

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه شعرنو

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!

طایفه ام کمــــایی(کمویل)بهمئی

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته