حواس مان پرتِ بزرگ شدن مان بود
که نفهمیدیم باد
کودکی مان را به کجا برد
که نفهمیدیم چه وقت
رنگِ دنیای مان
مایل به خاکستریِ کمرنگ شد
و چگونه انزوا
در لحظه هامان جا خوش کرد
حالا در کافه ها نشسته ایم
و افسردگی دود می کنیم
تا طعمِ چایِ تازه دمِ خانه را
با فنجانی اسپرسو
از یاد ببریم...
که نفهمیدیم باد
کودکی مان را به کجا برد
که نفهمیدیم چه وقت
رنگِ دنیای مان
مایل به خاکستریِ کمرنگ شد
و چگونه انزوا
در لحظه هامان جا خوش کرد
حالا در کافه ها نشسته ایم
و افسردگی دود می کنیم
تا طعمِ چایِ تازه دمِ خانه را
با فنجانی اسپرسو
از یاد ببریم...