افشاگری چلنگر در خصوص دعوای کارلوس کی روش و برانکو : کی روش تیم پرسپولیس را به هم ریخته بود!

آقای رضا چلنگر ، قضیه دعوای میان برانکو ایوانکوویچ و کارلوس کی روش از کجا شروع شد؟

یادم می آید اولین روز که برانکو به تهران آمد، به او پیشنهاد کردم تا ابتدا سر تمرین تیم ملی برویم و با کی روش آشنا شویم. در آن روز هر دو برخورد بسیار خوبی با یکدیگر داشتند و همه چیز خوب پیش رفت ولی بعد از آن همه چیز به هم ریخت. این مشکل زمان مانوئل ژوزه هم بود زیرا من در آن زمان نیز حضور داشتم. علاوه بر مشاجرات لفظی، کی روش به یک باره ۷ الی ۸ بازیکن کلیدی پرسپولیس را دعوت می کرد. به عده ای بازی می داد و عده ای نیز در تیم ملی بازی نمی کردند. طبیعتا این باعث می شد از فرم بیفتند و زمانی که به باشگاه باز می گشتند، تاکتیک ها به هم ریخته بود که نتیجه اش در زمین یا باخت یا مساوی بود. پس از آن در دوره برانکو دیدم کی روش در حال اجرای همان مسائل قبلی است.

ابتدا فکر می کردم شرایط درست می شود ولی دیدم کی روش اعلام برنامه کرده که هر ماه باید بازیکنانش را خارج از فیفا دی داشته باشد. یا اینکه می گفت اگر می خواهیم به جام جهانی برویم، باید لیگ کوتاه تر شود و مرتبا اردوی تیم ملی بگذاریم. من نیز برانکو را آگاه کردم و گفتم ببین اگر سراغ نفرات اصلی تیمت رفت، بدان که موضوع مانوئل ژوزه را مجددا آغاز کرده است که همین اتفاق در نهایت رخ داد. برانکو نیز مصاحبه هایش را شروع کرد و گفت که ما تابع تیم ملی هستیم ولی به هر حال این اردوها نیز باید در یک چارچوب مشخصی باشند. حال اردوها اگر یک هفته طولانی تر شوند نیز اشکالی ندارد ولی طبق همان فرمت فیفا دی باشند اما دیدیم فشارها از سوی کی روش و فدراسیون مرتبا بیشتر می شد. این بار بر خلاف دوران مانوئل ژوزه، به یک باره تمام هواداران پرسپولیس پشت برانکو ایستادند. این اتفاق آن قدر عجیب و یک دست بود که از سال ۱۳۷۹ که در فوتبال هستم، مانند آن ندیده ام. به هر حال درگیری میان دو طرف آرام آرام شکل گرفت و شکل شفاهی و گوشه و کنایه به خود گرفت. حتی جلسه در فدراسیون گذاشتند که برانکو را توجیه کنند. به هر حال آن اردوی دبی مانند تیر خلاص بود که اگر زده می شد، کار تمام بود. برانکو یک ماه و نیم بازیکنانش را نداشت و اگر آن ۱۵ روز را نیز نداشت، دیگر نمی شد کاری کرد. همه اسامی دعوت شدگان نیز مانند سید جلال حسینی، محمد انصاری و … از نفرات اصلی بودند.

شما با برانکو در سه پست یعنی دستیار سرمربی، سرمربی تیم ملی و سرمربی پرسپولیس کار کردید. می توانید تفاوت های برانکو را در این سه مقطع ذکر کنید؟ مثلا می گویند برانکو در تیم ملی مربی محتاطی بود ولی تیمش در پرسپولیس هجومی تر بازی می کرد.

در اینجا می توان از شعر خام بودم، پخته شدم و سوختم یاد کرد. به نظرم زیر نظر بلاژوویچ خام بود و فقط اطلاعات جمع آوری می کرد. حتی در آن زمان زبان انگلیسی هم کم بلد بود و یک سال با او کار کردم. زمانی که سرمربی شد، آرام آرام شروع به پخته شدن کرد. در واقع در ایران به خوبی صیقل داده شد و زمانی که از ایران رفت، موفقیت هایش شروع شدند. زمانی که مجددا به ایران بازگشت، شاهد یک مربی هجومی، جسور، قاطع، مخالف بازیکن سالاری و … بودیم. او می گفت سلطنت بازیکن در پرسپولیس تمام شده است.

حتی بازیکنان تیم پرسپولیس مانند رامین رضاییان، فرشاد احمدزاده و … نیز در این خصوص با او درگیر شده بودند. این در حالی بود که از این بازیکنان به عنوان پسران برانکو یاد می شد.

این گونه نبود که بازیکنی، پسر برانکو باشد. البته هواداران و روزنامه ها مجازند این چیزها را بگویند زیرا زیبایی فوتبال به این مسائل است اما اگر می بینیم به بازیکنی نزدیک تر است، دلیلش احساس مسئولیت او نسبت به آن شخص است. بازیکن اگر ببینید در لوکوموتیوی که برانکو راه انداخته، اگر نتواند خود را جای دهد، جا خواهد ماند و در عین حال اگر به خود سرعت دهد، سوار آن لوکوموتیو خواهد شد. این را نیز در پرسپولیس ثابت کرد. بازیکنی می رفت و یک نفر دیگر را جایگزینش می کرد که به همان اندازه می درخشید.

منبع: طرفداری