سرنوشت غم‌انگیز متروی اهواز + عکس

به گزارش اسپوتنیک به نقل از «مهر»، از روزی که احداث قطار شهری اهواز به زمین کلنگ خورد تا امروز بیش از ۱۵ سال می‌گذرد و شهروندان اهوازی تاکنون رنگ مترو را به چشم ندیده‌اند.

پروژه‌های متروهای اهواز، اصفهان و مشهد با هم آغاز شدند، در حالی که متروی اهواز مثل نوزادی ناقص‌الخلقه است که به همه چیز شباهت دارد الا قطار شهری، اما متروی مشهد و اصفهان دوره نوزادی خود را طی کردند و اکنون یک جوان بالغ هستند.

به لطف قرارداد نصف و نیمه یا ترکمانچایی طرح قطار شهری اهواز، پس از گذشت ۱۵ سال از شروع این پروژه، تنها ۲۸ درصد پیشرفت فیزیکی داشته است. در این سال‌ها شهرداران وقت و شورای شهر اهواز با شرکت پیمانکاری کیسون از راه تسامح و تساهل وارد شدند تا بلکه طرح نیمه‌جان قطار شهری اهواز دوباره جانی بگیرد اما انگار قطار شهری اهواز طلسم و جادو شده است.

© Sputnik / Siavash Sobhgahi

لرزش برخی واحدهای مسکونی به واسطه حرکت قطارهای مترو

طی این مدت هر چه دولت، شهرداری و شورای شهر اهواز با کیسون راه آمدند و به ساز آن رقصیدند اما این شرکت به هیچکدام از وعده‌هایش عمل نکرد و دست مسئولان اهواز و استان را برای راه‌اندازی قطار شهری اهواز در حنا گذاشت.

رئیس کمیسیون حمل‌ونقل و ترافیک شورای شهر اهواز در اینباره گفت:« اواخر سال ۹۷ جلسه‌ای با حضور معاون عمرانی استاندار خوزستان برگزار و در نتیجه موضوع ادامه همکاری شرکت کیسون در پروژه قطار شهری اهواز به شورای فنی وزارت کشور ارجاع شد.

اعلام شده بود که قرارداد مربوط به کیسون و تجهیزات پروژه نیز مربوط به شرکت نورینکو است که داوری آن باید در پاریس انجام شود. بند شرکت خارجی را حذف کردیم که البته این بخش از اختلاف را نیز شورای فنی حل می‌کند؛ پس از کش و قوس‌های فراوان و جلسات مکرر شهردار در تهران و استان نهایتاً تصمیم‌گیری‌ها به فسخ قرارداد شرکت کیسون منجر شد».

​شرکت کیسون به عنوان پیمانکار مترو اهواز متأسفانه شهر را زخمی، مردم را اذیت، سیمای شهری را نازیبا، شهر را دارای ترافیک و در عین حال خسارت‌هایی را به شهروندان و سیستم مدیریتی شهر وارد کرده است؛ بنابراین بعد از انتخاب پیمانکار بعدی باید بخش‌بندی شدن اجرای پروژه در اولویت باشد

هرچند شواهد امر نشان می‌دهد که شرکت کیسون با زرنگی تمام قراردادی امضا کرده که دست شهرداری را بسته تا زمان خلع ید در مراجع بین‌المللی پاسخگو باشد و خسارت خیلی زیادی پرداخت کند ولی مسئولان نظارتی و قوه قضائیه باید در کنار وزارت کشور به کمک شهروندان اهوازی آمده و گره از این کلاف سردرگم باز کنند.

به نظر می‌رسد که قرارداد ساخت قطار شهری اهواز بیشتر شبیه به یک قرارداد ناقص بوده تا قرارداد درست و درمانی که بتوان اسم آن را «قرارداد» گذاشت. اگر روزی که مسئولان وقت شهرداری پای قرارداد را امضا می‌کردند به جزئیات و بندهای آن دقت می‌کردند، اکنون طرح قطار شهری اهواز این همه معطل نمی‌شد و اهوازی‌ها صاحب مترو شده بودند.