مساجد ظرفیت برگزاری عزاداری‌های محرم با رعایت پروتکل‌ها را دارند/ ممنوعیت برخی مناسک بنابر نگاه عقلانی دین است

حجت‌ الاسلام والمسلمین «مهدی شیخ نیا» در گفت‌ و ‌گو با خبرنگار گروه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان، با بیان اینکه دستورالعمل نحوه برگزاری مراسم عزاداری در ماه های محرم و صفر، حتما با اولویت حفظ سلامتی مردم تدوین شده است، اظهار کرد: عمل به این دستور طبق فرمایش مقام معظم رهبری بر همگان الزامی است ولی به نظر می رسد تا مراسم سوگواری حسینی آغاز نشده باید در آن اندکی تجدیدنظر صورت گیرد تا شاهد شکوه و فراوانی سوگواری حسینی در سراسر کشور باشیم.

این استاد حوزه علمیه تصریح کرد: مدت زمان برگزاری مراسم عزاداری در ماه های محرم و صفر در مساجد، کوتاه در نظر گرفته شده که با توجه به اینکه مساجد برای برگزاری این مراسم معمولاً از سخنران و مداح دعوت می کنند، کم است و به این صورت آسیب جدی به این مراسم وارد می آید.

وی اضافه کرد: مساجد در برگزاری مراسم در مناسبت هایی همچون احیای شب های قدر، عید فطر و دعای عرفه، پروتکل های بهداشتی را رعایت کردند بنابراین با حساسیت بالا، مراسم عزاداری در ماه های محرم و صفر را نیز برگزار می کنند.

شیخ نیا در ادامه درباره برخی اختلاف نظرها درباره برپایی مجالس در سوگ یا شادی اهل بیت (ع) تاکید کرد: خدای متعال در قرآن کریم فرموده است: «إِنَّما یُریدُ اللَّهُ لِیُذهِبَ عَنکُمُ الرِّجسَ أَهلَ البَیتِ وَیُطَهِّرَکُم تَطهیرًا؛ خداوند فقط می‌خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملاً شما را پاک سازد» (سوره احزاب، آیه 33). بنابراین همه کسانی که به قرآن ایمان دارند به دور بودن هر گونه رجس و بیماری از مجالس اهل بیت (ع) نیز باور دارند بنابراین، مطمئنا مراجع معظم تقلید و فقها بر اساس اصل «رجوع به متخصص» است که ممنوعیت برخی از اشکال عزاداری را مطرح کردند.

این استاد حوزه علمیه در پایان خاطرنشان کرد: اسلام در صدور احکام شرعی، به عرف و وضعیت عموم مردم توجه می کند. برای نمونه اگر در زمان حاضر خوف از ابتلا به کرونا وجود دارد اسلام به وضعیت افراد بسیار ترسو (جبن) یا بسیار شجاع (متهور) توجه ندارد بلکه به باور عموم مردم طبق عرف درست و عقلانی نگاه می اندازد که مطمئنا نظر برخی از مراجع تقلید درباره نحوه یا برگزاری یا عدم برگزاری مراسم عزاداری برای شهادت حضرت سیدالشهدا (ع) بر همین اساس صادر شده است.

پایان پیام/397