چیزی که تیم ملی ایران به آن نیاز دارد ؛ معجزه

در سالگرد صعود تیم ملی ایران به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه و آنچه در ملبورن گذشت مقاله های متعددی نوشته است. ۲۲ سال از آن واقعه می گذرد که ما همچنان درباره اش می نویسیم و صعود به جام جهانی را یک حماسه می دانیم.

حق هم این است در دورانی که یک صعود ناقابل به جام جهانی مدتها برای همه ما آروز بود را یک حماسه تلقی کنیم؛ اهمیت آن صعود به اندازه ای است که ما هنوز پس از ۲۲ سال با چالش یک صعود دیگر به جام جهانی مواجه شده ایم!

بعد از دو دوره صعود تقریبا بی دردسر (که جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه سوگلی همه صعودها بود) حالا ملاحظه می کنیم که باید همه بازی های مقدماتی جام جهانی را با پیروزی پشت سر بگذاریم تا سرنوشت صعود به دست خودمان رقم بخورد.

عراق و بحرین همچنان برای فوتبال ایران تبدیل به قدرت هایی شده اند که برای برد خانگی مقابل هر دو تیم باید دست دعا به شویم. این نکته نشان می دهد که فوتبال ایران هنوز در قامت فوتبالی نیست که از آن توقع قهرمانی در جام ملت های آسیا یا قهرمانی در جام جهانی (!) داشته باشیم و آرزوهای فانتزی خودمان را به این فوتبال تحمیل کنیم.

تنها نکته ای که برخی مواقع مایه امیدواری می شود، ایجاد روحیه ای عجیب در تیم ملی ایران در بازی های سخت و دشوار است. صعود ایران به جام جهانی فرانسه در شرایطی رقم خورد که حتی فدراسیون و دستگاه ورزش وقت کشور نیز امیدی به کسب نتیجه در ملبورن نداشتند اما ستاره های آن زمان فوتبال ایران در دیدار با استرالیا، نیمه دوم اعجاب انگیزی را ساختند.

امروز در تیم ملی باید با همان روحیه ملبورن برای صعود به جام جهانی تلاش کنیم و اگرچه دیگر استرالیا مقابل ایران به میدان نمی رود اما عراق و بحرین هم تیم هایی نیستند که برای یک باخت از پیش طراحی شده و قابل حدس برابر ایران صف آرایی کنند.