استاندارد دوگانه اروپا درقبال تروریسم و سابقه تاریک در برخورد با ایران

در طول تاریخ یکصد سال گذشته، کشورهای اروپایی و در راس آنها انگلیس، فرانسه و آلمان، بواسطه سیاست‌های استعماری خود آسیب‌های فراوانی را متوجه کشورمان کرده اند و این آسیب رسانی در سال‌های پس از انقلاب با شدت تمام پیگیری شده است. انگلیس بعنوان استعمار پیر، جایگاه ویژه ای در تخاصم با مردم ایران دارد: اشغال خاک ایران، سرقت آذوقه و مایحتاج مردم و تحمیل قحطی با تلفات ۹ میلیون نفری از مردم ایران در زمان جنگ اول جهانی، ایفای نقش در جدایی بخش‌هایی از خاک ایران، اجرای کودتای ۲۸ مرداد، حمایت از رژیم صدام با فروش انواع و اقسام جنگ افزارها و ... نمونه هایی اقدامات ضد بشری انگلیس علیه مردم کشورمان است.

فرانسه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، علاوه بر اینکه پناهگاه بسیاری از فراریان رژیم پهلوی و ضد انقلاب ایران بوده، مامنی برای رهبران و اعضای ارشد سازمان منافقین به عنوان یکی از جنایتکارترین سازمان‌های تروریستی، درآمد. آنها بدون هیچ مشکلی توطئه‌های فراوانی را علیه مردم کشورمان برنامه ریزی و هدایت کرده‌اند. حجم کمک‌های نظامی و فروش تجهیزات فرانسه به عراق در طول جنگ تحمیلی تا حدی بود که این کشور را در رده دوم فروشندگان تسلیحات به عراق بعد از شوروی قرار داد. هواپیماهای میراژ، سوپر اتاندارد با موشک‌های اگزوست، بالگردهای آئروسپاسیال آلوئت ۴ پوما و سوپر فرلون و... موشک‌های رولاند از جمله تسلیحات فرانسوی بود که در طول جنگ علیه مردم ایران و نفتکش های ایرانی در خلیج فارس به کار گرفته شد.

علاوه بر آلمان که سلاح‌های شیمیایی را در اختیار صدام قرار داد، فرانسه نیز از تأمین کنندگان زنجیره تولید بمب‌های شیمیایی برای عراق بوده‌ است که هزاران ایرانی را به کام مرگ فرستاده یا مصدوم کرد. اعزام مستشار و فروش موشک‌های ضدهوایی و حمایت‌های اطلاعاتی نیروی دریایی فرانسه در خلیج فارس از دیگر کمک‌های فرانسه به عراق بود. حتی این بحث در هیات دولت وقت فرانسه مطرح بود که امکان دست‌یابی محدود عراق به سلاح هسته‌ای فراهم شود.

این کشورها در سال‌های پس از انقلاب در تحرکات ضد ایرانی از جمله تحریم‌های اقتصادی، سیاسی و نظامی، همواره در کنار رژیم‌های تروریستی آمریکا و اسرائیل بوده‌اند و از آغاز جنگ اقتصادی آمریکا علیه کشورمان پس از خروج ترامپ از برجام، با بی‌عملی خود در جنایت علیه مردم کشورمان سهیم هستند. همراهی کشورهای اروپایی با جنگ اقتصادی آمریکا علیه ایران، بویژه در دوران پاندمی کرونا، ادعای پوشالی آنها را در دفاع از حقوق بشر، بیش از پیش به نمایش می‌گذارد. آنها هرگز به تعهدات برجامی و یازده گانه خود پس از خروج ترامپ از برجام پایبند نبوده و پا را فراتر گذاشته با صدور بیانیه‌های مغرضانه و چشم پوشی از اقدامات غیرقانونی آمریکا و بی‌عملی خود، ایران را به نقض برجام متهم کرده‌اند.

سکوت مرگبار این کشورها در قبال ترور وحشیانه دانشمند شهید محسن فخری زاده، چشمه دیگری از رفتار مزورانه آنها را در رابطه با ایران به نمایش می‌گذارد. این در حالی است که ادعای آنها در دفاع از حقوق بشر و مبارزه با تروریسم گوش فلک را کر کرده است. ترور ناجوانمردانه دانشمند شهید فخری‌زاده در چارچوب قواعد و مقررات زمان صلح و با رعایت تضمین‌های حقوق بشری، غیرقابل توجیه است. این اقدام تروریستی مخالف کنوانسیون‌های جهانی در مورد حمایت از اشخاص بین المللی می‌باشد. وی معاون وزارت دفاع جمهوری اسلامی ایران و دارای سمت دولتی بوده و ترور وی با اهداف سیاسی صورت گرفته است.

اسراییل مظنون شماره یک این ترور است، رژیمی که سابقه بسیار سیاهی در نقض قواعد بین المللی و هنجارهای جهانی داشته و در سایه سکوت و همراهی کشورهای اروپایی، جز یاغی‌گری کار ویژه دیگری برای خود تعریف ننموده است. این عمل تروریستی توسط این رژیم مصداق بارز تروریسم دولتی است و باید همچون سایر کشورها، توسط تمامی کشورهای اروپایی محکوم میشد. این در حالی است که استانداردهای دوگانه در خصوص تروریسم و افراط گرایی مانع از موضع گیری سه کشور مورد نظر شده است. حتی اگر آنها منکر دست داشتن رژیم صهیونیستی در این عملیات تروریستی نیستند، لازم بود که صرفا نفس اقدام تروریستی و به زمین ریخته شدن خون بی‌گناهی را محکوم می‌کردند. آنها می‌توانستند حداقل در این زمینه از جمهوری اسلامی ایران الگو برداری کنند که هر گونه اقدام تروریستی در آن کشورها را علی‌رغم دل چرکینی که از دولت‌های اروپایی دارد، بلادرنگ محکوم کرده و می‌کند.

موضع انگلیس تاکنون اینگونه بوده است: «ما منتظر یافتن حقایق کامل درباره این حادثه هستیم اما به قوانین بین المللی حقوق بشر پایبندیم که به روشنی مخالف هدف قرار دادن غیرنظامیان است.» آلمان نیز موضعی بهتر از انگلیس نداشته و تنها همه را به حفظ خونسردی و خویشتنداری دعوت کرد. فرانسه ظاهرا روزه سکوت گرفته و تاکنون حاضر به شکستن این روزه نشده است. «شرم‌آور است که برخی از ایستادن در برابر تروریسم خودداری کرده و خود را پشت دعوت به "خویشتنداری" پنهان می‌کنند. بی‌کیفرگذاشتن، به جسورتر شدن رژیم تروریستی منجر می‌شود که تجاوزگری در ذات آن است.»

کارشناس روابط بین الملل