پردازش تصویر در گوشی‌های هوشمند: گامی به سمت واقعیت یا سیر در رویا‌ها

پردازش تصویر – image processing نقش مهمی در تصویر نهایی ایجاد شده در ذهن دارد؛ اما آیا شرکت‌ها درصدد ارائه تصویر واقعی هستند یا تصویری زیبا و رویایی؟

در دنیای امروزی تصاویر نقش چشمگیری در انتخاب‌ها و انتظارات ما دارند و به همین دلیل شرکت‌های تولید کننده گوشی‌ هوشمند تمام تلاش خود را می‌کنند تا خروجی فناوری پردازش تصویر آنها برای کاربر جذاب باشد. ولی مشکل از جایی شروع می‌شود که واقعیت همیشه جذاب نیست و باید کمی تغییر کند. بیایید کمی بیشتر در اینباره صحبت کنیم.

تصور کنید که یک روز گرم تابستانی است و شما در اداره مشغول کار کردن هستید. پس از مدتی کمی از کار فاصله می‌گیرید و ناگهان تصمیم می‌گیرید که برای یک تعطیلات فوق‌العاده برنامه‌ریزی کنید. به همین خاطر سری به صفحات دوستانتان در شبکه‌های اجتماعی می‌زنید و اینجاست که محو در تماشای رنگ‌های فوق‌العاده مکان‌های مختلف می‌شوید.

تالاب‌ها هم رنگ رویا‌های کودکی‌تان هستند و رنگ سبز نخل‌ها حتی از چمن خانه شما زیباتر است. حتی آبمیوه‌ها اینقدر می‌درخشند که انگار می‌توانید ویتامین‌ها را از توی تصویر حس کنید.

در نهایت مکان مورد نظر را در یونان انتخاب کرده و برای رزرو هتل اقدام می‌کنید. هیجان تمام وجود شما را فرا گرفته و برای رفتن به تعطیلات لحظه شماری می‌کنید. یک هفته بعد در کنار دوستان، خانواده یا … به نقطه مورد نظر می‌روید؛ اما انگار یک چیزی سر جایش نیست.

همه چیز رنگ پریده است. دریا دیگر آنقدر آبی نیست و بافت گیاهی نیز به یک تصویر پولاروید قدیمی شباهت دارد. با خودتان می‌گویید که حتما به خاطر آب و هوا است؛ الان نور خوب نیست؛ هوا حتما پر از گرد و خاک است. کمی بعد بهتر می‌شود.

ولی نه تغییری رخ می‌دهد و نه چیزی بهتر می‌شود. تعطیلات شما تقریبا خوب است؛ اما یک حس ناامیدی در گوشه ذهنتان جا خوش کرده است. چرا؟

پردازش تصویر – رویا در کنار واقعیت

اول از همه باید گفت که تمام تصاویر دیجیتالی تا حدی پردازش می‌شوند. حتی پیش از تبدیل آنالوگ به دیجیتال در گوشی‌های هوشمند نیز شاهد کاهش نویز هستیم و در برخی موارد نیز اعوجاج رنگی یا اعوجاج لنز اصلاح می‌شود.

اما مشکل اصلی پس از ذخیره فایل RAW و در هنگام تقویت رنگ و بهبود گستره داینامیک رخ می‌دهد. اکثر گوشی‌های هوشمند مدرن اجازه غیر فعال کردن HDR را به شما می‌دهند، ولی کاربر نمی‌تواند به پس پردازش اطلاعات رنگ دسترسی داشته باشد.

تنها گزینه شما استفاده از فایل RAW و ویرایش کردن آن بر اساس تمایل شخصیتان است؛ اما افراد خیلی کمی (عمدتا علاقه‌مندان به تصویر برداری) به سمت این کار می‌روند.

مقصر اصلی

مردم عاشق تصاویر درخشان، اغراق شده و پر رنگ هستند. خیلی سخت است که بتوان مقصر واقعی را پیدا کرد. شاید این مشکل از زمانی شروع شد که برخی مجلات اقدام به انتشار تصاویر فتوشاپ شده کردند. البته شاید (به احتمال زیاد) پیش از آن نیز روش‌هایی برای بهبود تصویر بود.

#gallery-1 { margin: auto; } #gallery-1 .gallery-item { float: right; margin-top: 10px; text-align: center; width: 25%; } #gallery-1 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-1 .gallery-caption { margin-left: 0; }

ما (وب‌سایت PhoneArena) چندی پیش بدون اینکه اعلام کنیم کدام تصویر مربوط به کدام گوشی است، اقدام به برگزاری یک تست مقایسه دوربین کردیم. تصاویری بیشتر توجه مخاطب را جلب کردند که رنگ‌ها در آنها قوی‌تر و اغراق شده‌تر بودند. من در هنگام ثبت تصاویر حضور داشتم و می‌توانم بگویم که واقع گرایانه‌ترین تصاویر کم‌ترین رای را به خود اختصاص دادند.

در اینجا بخشی از تست مقایسه دوربین انجام شده را به همراه نتایج نهایی برای شما قرار داده‌ایم. شاید باورتان نشود، ولی تصویر اول بیشتر از بقیه به چیزی که با چشم‌هایم دیدم نزدیک‌تر است.

دلایل روانشناسی

واقعیت این است که بدن ما طوری تنظیم شده که به رنگ‌های روشن توجه می‌کند. تکامل به ما یاد داد که قرمز روشن به معنی خطر (خون)، زرد یا نارنجی روشن به معنی غذا، سبز تیره به معنی پناهگاه و آبی به معنی آب یا هر چیز مهمی که قویا به زنده مانده ربط دارد، است.

البته در اینجا کمی بیش از حد مسائل را ساده کردم ولی متوجه منظورم می‌شوید. هرچه تصاویر روشن‌تر باشند، سیستم عصبی ما هم واکنش قوی‌تری به آنها نشان می‌دهد.

اجداد ما از دید سه رنگی (امکان پردازش رنگ‌های مختلف) برای دیدن غذا در فاصله‌های دورتر،‌ شناسایی جانوران شکارچی و پیدا کردن پناهگاه استفاده می‌کردند. این مسئله در مورد کنتراست نیز صادق است. تصاویر یا مناظر با کنتراست بالا معمولا توجه ما را به خود جلب می‌کنند زیرا می‌توانند باعث دیدن جزئیات بیشتر شده و احتمال زنده مانده را تقویت کنند.

بنابراین وقتی یک تصویر اغراق شده با گستره داینامیک بالا را مشاهده می‌کنیم، به صورت ناخودآگاه از آن خوشمان می‌آید.

دوراهی اخلاقی پردازش تصویر

بیایید به مثال تعطیلات رویایی برگردیم. گوشی‌های هوشمند تنها نوک یک کوه یخ هستند. حتی پیش از همه گیر شدن گوشی‌های هوشمند نیز ما این مشکل را با تلویزیون‌ها داشتیم و البته داریم. برخی افراد حتی بیش از اینکه به آسمان نگاه کنند، به تلویزیون‌ها و گوشی‌های هوشمندشان خیره می‌شوند. راستی رنگ واقعی آسمان چیست؟

البته مثال بالا کمی اغراق شده بود، ولی سوال مهم این است که آیا پردازش تصویر در حال شکل دادن و تغییر واقعیت است؟ و اگر اینگونه است، نباید یک حالت استاندارد وجود داشته باشد؟ مثلا یک گزینه تنظیم رنگ اجباری با نام«معمولی» یا «واقعی» به تلویزیون‌ها یا گوشی‌ها اضافه شود.

بله، برخی از گجت‌ها همین الان نیز از حالت‌هایی به نام «طبیعی» یا «استاندارد» بهره می‌برند؛ اما حضور آنها در همه دستگاه‌ها اجباری نیست. ایکاش یک دکمه فیزیکی روی تمامی گجت‌ها بود تا دیگر نیازی به کالیبره کردن یا تغییر دادن تنظیمات نباشد.

نظر شما درباره پردازش تصویر غیر واقعی در گوشی‌های هوشمند چیست؟ آیا وقت آن رسیده که به واقعیت برگردیم یا کمی رنگ می‌تواند برای واقعیت کسل کننده مفید باشد؟