سید مرتضی خاتمی روز یکشنبه در جمع خبرنگاران، در رابطه با افزایش جذب پزشک در سال آینده، اظهار کرد: کمبود پزشک آنگونه که توصیف میشود نیست بلکه مشکل، نشتی ظرف مدیریت فارغ التحصیلان پزشکی است و تربیت بیرویه پزشک مشکل نشتی را حل نمیکند.
وی با بیان اینکه با افزایش تخت و متعلقات آن که یکی هم پزشک است، موافقیم، افزود: اگر اعتبارات مربوط به افزایش تخت و متعلقات آن تامین شود، افزایش پزشک نیز به تبع آن حاصل می شود ولی نمیتوان بدون افزایش تخت، صرفا تربیت پزشک را در کشور افزایش داد و این مهم در درجه اول به جامعه آسیب میزند که آسیب بخش پزشکی و بخش دریافت خدمات است.
خاتمی با اشاره به لزوم توزیع عادلانه پزشک در مناطق مختلف به ویژه مناطق محروم، ادامه داد: باید دلایل عدم حضور اولیه و عدم ماندگاری پزشکان به دنبال پایان تعهدات آنها، آسیبشناسی و رفع شود. وی یادآورشد: البته بعضا وجود نوبتهای طولانی برای ویزیت برخی متخصصین دلیلی بر کمبود ذکر می شود که از قضا این موارد بیشتر در مناطقی که تراکم پزشک بالا است، مشاهده می شود و این موارد حتی اگر تعداد پزشکان نیز افزایش یابد، باز هم باقی خواهد بود چراکه دلیل عمده آن بِرند بودن تعدادی از پزشکان است.
خاتمی با تاکید بر اینکه برای همه پزشکان در یک تخصص معین صف وجود ندارد، تصریح کرد: توزیع اتفاق افتاده در رابطه با پزشکان نامناسب است؛ البته در خارج از مراکز استانها و شهرهای بزرگ، پزشکان متخصص کمتری وجود دارد که باید متناسب و قاعده مند تربیت آن دسته از تخصصها افزایش یابد، ولی به طور مطلق نباید نسخه پیچید.
وی خاطرنشان کرد: صرفا با افزایش پزشک مشکل توزیع نامناسب حل نخواهد شد، افزایش بی رویه تربیت نیروی انسانی تخصصی در هر رشتهای مشکلات اجتماعی بسیاری در پی دارد که یکی از مشکلات مازاد نیرو، هدر رفت هزینهها به اشکال گوناگون منجمله مهاجرت است.
نماینده مردم ماهنشان و ایجرود در مجلس شورای اسلامی یادآور شد: با توجه به اینکه شاخص رفاه در شهرهای بزرگ تفاوت معنی داری با سایر شهرها بویژه مناطق محروم دارد به همین دلیل نیروهای تخصصی علاقهمند هستنند پس از پایان دوره تعهد خود، مناطق محروم را ترک کنند. رشد شاخصههای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی در مناطق محروم سبب خواهد شد پزشکانی که به این مناطق گسیل میشوند، ماندگاری بیشتری پیدا کنند.
این مسئول خاطرنشان کرد: بسیاری از پزشکانی که در مراکز استانها هستند، درآمد بالایی ندارند ولی بهبود امکانات و دسترسیها را به درآمد بالا ترجیح میدهند. بر همین اساس می توان نتیجه گرفت که افزایش تربیت پزشک الزاما منجر به توزیع مناسب پزشک در مناطق مختلف نمیشود.