دفع‌کنندگان سموم سازمانی ( Organizational Toxic Handler )

به گزارش میگنا دکتر علیرضا صارمی مترجم کتاب مزایای تاب آوری در یادداشتی اختصاصی برای باشگاه تاب آوری میگنا نوشت در دنیای حرفه‌ای امروز بسیاری از مدیران و متخصصان برای رشد فردی و سازمانی، خیلی سریع حرکت می‌کنند، آنها درد دیگران را نمی‌بینند یا نمی‌شنوند، یا حتی در مواقعی به طور ارادی یا غیرارادی دیگران را زیر می‌گیرند، بنابراین عدم تمایل به شنیدن عمیق در سازمان‌ها احساس می‌شود.
بنابراین، برای مقابله با افراد مشکل‌دار، خصوصا مافوقان سمی پشتیبانی سازمانی بسیار مهم و حیاتی است. یک راه حمایت سیستماتیک نقش «دفع‌کننده سمی‌» یا «دفع‌کنندگان سموم سازمانی» با عنوان لاتین Organizational Toxic Handler است.
دفع‌کنندگان سموم دارای سطح بالایی از هوش هیجانی هستند و به دیگران کمک می‌کنند تا بطور روزانه با دردهای روانی مقابله کنند. کار آنان شبیه کار کلیه یا سیستم ایمنی بدن است که سموم ایجاد شده در سیستم را خنثی، از بین می‌برند یا پراکنده می‌کنند.
آنان ظرفیت همدلی و تاب‌آوری بالایی دارند و قادرند درد عاطفی دیگران را تشخیص داده و به افراد کمک کنند تا این رنج و دردها کاهش یابد. البته باید ذکر کرد تلاش افراد دفع‌کننده سموم برای کمک به دیگران، توسط سازمان‌های آنها به رسمیت شناخته نشده، مورد حمایت قرار نگرفته و غیرقابل قبول است،
بنابراین، به طور معمول یک وظیفه سازمانی محسوب نمی‌شود و دفع‌کنندگان سموم باید خارج از وظایف سازمانی (رفتار شهروند سازمانی) به این امر مبادرت ورزند. با توجه به موارد فوق پیشنهاد می‌شود:
دکتر علیرضا صارمی در ادامه آورده است هر چند نقش دفع کننده سموم در نقش‌های بخش منابع انسانی مستتر است، اما برای رسمیت بخشیدن به این امر و مخابره این پیام که سلامتی روحی- روانی کارکنان برای سازمان از اهمیت بالایی برخوردار هستند، واحدی تحت عنوان دفع کننده سموم سازمانی در سازمان به وجود آید.

اگر از نظر ساختار سازمانی امکان ایجاد واحد مجزای دفع کننده سموم وجود ندارد سازمان می‌تواند وظیفه دفع‌کننده سموم، در شرح شغل کارمندان منابع انسانی قرار دهد، اهداف مورد نظر تعیین نماید و به چنین عملکردی در طول دوره بررسی عملکرد پاداش دهد. با ایجاد رسمیت این انتظار می‌رود که ابهام در اجرای این نقش کارکنان منابع انسانی کاهش یابد و سازمان نیز منابع و حمایت‌های لازم را برای انجام این وظایف به بخش منابع انسانی تخصیص دهد.


دکتر علیرضا صارمی