هدف مشترک کودکان مبتلا به سرطان

نازنین خسروی، با اشاره به موارد مهمی که باعث ایجاد روابط دوستانه بین افراد می‌شود افزود: اصلی‌ترین مسئله‌ای که فرد را به سمت دوست شدن با دیگری از جنس خود می‌برد، خودشناسی است، به این معنا که فرد در گام اول باید خود را بشناسد و به خودآگاهی در قبال خود و ویژگی‌های فردی خود دست یابد.

مسئول بخش روانشناسی محک با بیان آنکه دوستی در محک نقش بسیار مهمی دارد، ادامه داد: حوزه فعالیت محک مربوط به کودک و نوجوان است و دوستی‌ها اغلب در همین سنین شکل می‌گیرد، بررسی روابط کودکان و نوجوانان با یکدیگر و روابط خانواده آنها از سوی روان‌شناسان محک حائز اهمیت است.

وی افزود: همان‌طور که می‌دانید محک فقط تهران نیست، بلکه همه کودکان مبتلا به سرطان در کشور تحت حمایت محک هستند. بنابراین ما با طیف گسترده‌ای از فرهنگ‌ها، گویش‌ها، ساختارهای اجتماعی و ساختارهای شناختی در میان فرزندانمان مواجه‌ایم.

خسروی گفت: در اولین نگاه به نظر می‌رسد کودکان با هم تفاوت‌های زیادی دارند ولی آنها برای هدف مشترک درمان، زیر سقف بیمارستان محک قرار می‌گیرند و این یکی از موضوعاتی است که منجر به دوستی آنها می‌شود، چرا که تفاوت‌ها، کنجکاوی را با خود به همراه می‌آورد، کنجکاوی در خصوص محل زندگی، نوع بیماری و حتی چگونگی درمان؛ کنجکاوی باب گفتگو می‌شود، گفتگو نقاط اشتراک را با خود به همراه دارد و وجود نقاط مشترک در شکل‌گیری روابط دوستانه بسیار مهم است.

وی در خصوص تفاوت‌های دوستی در جامعه با دوستی‌هایی که در بیمارستان محک شکل می‌گیرد، افزود: عدم قضاوت و پذیرش بی‌قید و شرط، ویژگی دوستی در محک است. نوجوانی که قبل از بیماری خود در فضای عادی جامعه، مراودات اجتماعی خود را با همسالان داشته حالا با تغییراتی که ناشی از بیماری است، گوشه‌گیر می‌شود، به دلیل تفاوتی که با بقیه همسالان خود دارد دیگران او را قضاوت می‌کنند، دچار افسردگی و اضطراب می‌شود. همین نوجوان وقتی در فضای بیمارستان قرار می‌گیرد با کودکان و نوجوانان همسن و سالش مواجه می‌شود که نه تنها او را بدون هیچ قضاوتی در خصوص ظاهر و شرایط جسمی‌اش می‌پذیرد بلکه با او در این تغییرات تا حدی مشترک است و این مسئله، بستر دوستی در محک را فراهم می‌آورد.

مسئول بخش روانشناسی ادامه داد: رسیدن به نتیجه درمان سرطان، یک روند طولانی مدت دارد. این روند هم برای بیمار، هم خانواده و هم برای کادر درمان، مسیری فرسایشی را ایجاد می‌کند، گویی که همه افراد در مسیر درمان، به برقراری رابطه نیازمندند تا سبب تسهیل روند درمان شوند، پس این گروه به یک خانواده تبدیل شده و یک ارتباط صمیمی بین آنها شکل می‌گیرد.

خسروی در پایان ضمن آرزوی سلامتی برای همه کودکان مبتلا به سرطان، گفت: همانطور که در بالا به آن اشاره شده است، دلایلی چون تفاوت‌های فرهنگی، پذیرش‌های بی‌قید و شرط و عدم قضاوت‌هایی که در محک اتفاق می‌افتد و همچنین نیاز به آرامش و کاهش اضطراب درونی ناشی از حضور در فضای بیمارستان، دوستی‌ها را در محک شکل می‌دهد که می‌توان گفت این روابط دوستانه خیلی عمیق‌تر از دوستی‌هایی است که در فضای جامعه با آن مواجه‌ایم.