تا گُشـی کِلمِنِته ,کافَرِ شِنگی داری؛

.
تـا گُـشـی کِـلمِـنِـته ,.. کـافَـرِ شِـنـگی داری
کاش بِشکاری چـه آییــن و فِــرِنــگی داری

بعدِ سی ســال یِهَو شیـخ صَـرافَت وَستَک
زُلفِ پُــر زَهـلــه و مـِـرزِنــگِ زِرِنـــگی داری

فِنـگــه وا نــازِ تـو آغــاز ابـوهـه , .. یعنـی
تـا کُـنی فیس , اِفَهمُـم کــه چه فِنگی داری

تیسه چی چیل کُـنه واز زِ بُنگِـت , تِـیـهـو
بُنـگِ صَد کَوگِ یَجا , دُهـدِه به دِنگی داری

نیـد تَختـی بـه مِنِــه مالمِـرِنـگی , .. هالـی
بَس که اِی گُـل مِنِـه هَـر مال , مِرِنگی داری

جورِ پوران , تو بشین وُر سَرِ تَختِ خُسرَوو
خُوو مِنه نَشمِـه گِری , دَست و پِلِنگی داری

نی عِجیو اَر کـه زِ تیـگِ تـو اِچُـهـرِه غَـزَلُــم
کِلمِـن اَر واز کُـنی , .. مُن بــه نِهِـنگی داری


معنی برخی واژگان؛
..........................


تـا گُـشـی کِـلمِـنِـته = تا موهایت را می گشایی
کـافَـرِ شِـنـگی داری = کافر پریشانی داری
کاش بِشکاری= ای کاش آشکار بکنی
چـه آییــن و فِــرِنــگی داری= چه آیین و فرهنگی داری

بعدِ سی ســال یِهَو= بعد از سی سال یکدفعه شیـخ صَــرافَت وَستَک= شیخ متوجه شد که
زُلفِ پُــر زَهـلــه و ..= زلف پُر جرات و ..
مـِـرزِنــگِ زِرِنـــگی داری= مُژه های زرنگی داری

فِنـگــه= فتنه, دسیسه
وا نــازِ تـو آغـــاز ابـوهـه= با ناز تو آغاز می شود
تـا کُـنی فیس= تا ناز می کنی
اِفَهمُـم = می فهمم
کــه چه فِنگی داری= که چه دسیسه ای داری

تیسه= چشمش را
چی چیل کُـنه واز = مانند دهان باز کند
زِ بُنگِـت= از بانگ تو
تِـیـهـو= تیهو ( پرنده ای شبیه کبک)
بُنـگِ صَد کَـوگِ یَجـا= بانگ صد کبک را یکجا دُهـدِه به دِنگی داری= دوخته به صدایی داری

نیـد تَختـی = تختی نیست
بـه مِنِــه مالمِـرِنـگی , هالــی= داخل درمانگاهی خالی
بَس که اِی گُـل= ای گل از بس که
مِنِـه هَـر مال= داخل هر خانه
مِرِنگی داری= مریضی داری

جورِ پوران= مثل پوران ( پوراندُخت دختر خسروپرویز و شهبانوی ایران )
تو بشین وُر سَرِ تَختِ خُسرَوو= تو بر سر تخت خسرو بنشین
خُوو مِنه نَشمِـه گِری= خوب در جلوه نمایی دَست و پِلِنگی داری= دست و پنجه ای داری

نی عِجیو = عجیب نیست
اَر کـه زِ تیـگِ تـو= اگر از پیشانی تو
اِچُـهـرِه غَـزَلُــم = غزلهای من روان و جاری می شود
کِلمِـن اَر واز کُـنی= موهایت را اگر باز کنی
مُن بــه نِهِـنـگی داری= من را در کناری داری